mUltimate Chopin

(op. 4), Sonata c-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 133-134

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

..

Podobnie jak w poprzednich taktach, Chopin pominął w A wszystkie potrzebne znaki chromatyczne przed górnymi nutami parzystych ósemek – kasowniki a2 i e3 oraz krzyżyki fis3 (oba), eis3 i dis3. Pominął także  podwyższający c2 na cis2 na 7. ósemce t. 134. Wszystkie te oczywiste niedokładności poprawiono w Wn (→Wf,Wa,Ww).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 139

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

g3 w A (→Wn→Wa,Ww)

ges3, alternatywna propozycja redakcji

ges3 w Wf

bemol ges2 w połowie taktu
..

Można mieć wątpliwości, czy zapisana w A (→Wn→Wa,Ww) wersja z g3 odpowiada zamysłowi Chopina. Porównanie z trzema analogicznymi miejscami, w których Chopin od razu wprowadza tonację rozpoczynającego się czterotaktu (w t. 123 d-moll, 127 g-moll i 143 as-moll), sugeruje bowiem, że również w rozpa­trywanym takcie miało być es-moll, a więc ges3.
Z drugiej strony, kontekst harmoniczny – akordy w poprzednim takcie – nie jest w tych czterech miejscach identyczny, co osłabia hipotezę ścisłej analogii. W tej sytuacji, w tekście głównym pozostawiamy odczytaną dosłownie wersję A (→Wn→Wa,Ww), uznając zarazem wersję zakładającą przeoczenie  przez Chopina (co wydaje się tu całkiem prawdopodobne) za rów­norzędny wariant. Nieco zbliżoną sytuację napo­tykamy w IV cz. Sonaty – na początku t. 154 występuje akord B-dur, po którym dopiero w t. 155 pojawia się b-moll, mimo iż we wszystkich podobnych miejscach oba takty rozpoczynają się jednakowymi, mollowymi akordami. Także tam postęp harmoniczny prowadzący do analizowa­nego akordu jest wyraźnie inny niż w pozosta­łych podobnych sytuacjach.

Można mieć wątpliwości, czy zapisana w A (→Wn→Wf1→Wa,Ww) wersja z g3 odpowiada zamysłowi Chopina. Porównanie z trzema analogicznymi miejscami, w których Chopin od razu wprowadza tonację rozpoczynającego się czterotaktu (w t. 123 d-moll, 127 g-moll i 143 as-moll), sugeruje bowiem, że również w rozpa­trywanym takcie miało być es-moll, a więc ges3.
Tym też zapewne kierował się adiustator #Wf2, dodając tu  obniżający g3 na ges3. Z drugiej strony, kontekst harmoniczny – akordy w poprzednim takcie – nie jest w tych czterech miejscach identyczny, co osłabia hipotezę ścisłej analogii. W tej sytuacji, w tekście głównym pozostawiamy odczytaną dosłownie wersję A (→Wn→Wf1,Wa,Ww), uznając zarazem wersję #Wf2, zakładającą przeoczenie  przez Chopina (co wydaje się tu całkiem prawdopodobne), za rów­norzędny wariant. Nieco zbliżoną sytuację napo­tykamy w IV cz. Sonaty – na początku t. 154 występuje akord B-dur, po którym dopiero w t. 155 pojawia się b-moll, mimo iż we wszystkich podobnych miejscach oba takty rozpoczynają się jednakowymi, mollowymi akordami. Także tam postęp harmoniczny prowadzący do analizowa­nego akordu jest wyraźnie inny niż w pozosta­łych podobnych sytuacjach.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Adiustacje Wf

t. 143

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

des3-g3 w A (→Wn→Wf,Wa,Ww)

! miniat: wycinek, 2 ostatnie ósemki 142 + 1. ósemka 143, tylko górna 5-linia.              EZnieU = 8 i kreseczki

des2-g2 proponowane przez redakcję

EZTU = 8
..

Wersja źródłowa 1. ósemki pr.r. to zdaniem redakcji pomyłka Chopina. Omawiany takt rozpoczyna w A nową stronę, co najprawdopodobniej utrudniło Chopinowi ocenę relacji między poprzednimi ósemkami a problematycznym trytonem. Z tego względu w tekście głównym podajemy tekst wzorowany na naturalniejszej pianistycznie wersji analogicznych t. 126-127, w których tryton rozpoczynający nowy czterotakt mieści się w zakresie wyznaczonym poprzednią oktawą.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy A

t. 143

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed g2.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 143-146

Utwór: (op. 4), Sonata c-moll, cz. I

..

W tekście głównym pomijamy niepotrzebnie powtórzone bemole przed des4 w 2. połowie t. 143 i 145 oraz fes3 na 3. ósemce w t. 144 i 146.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze