|
|
3 łuki w A, odczyt dosłowny ! miniat: wycinek jw. EZTU pierwsze dwa, EZnieU trzeci |
|
|
3 łuki w A (interpretacja kontekstowa→Wn) ! miniat: wycinek Wn1. EZTU |
|
|
EZnieU1 |
Łuki A ogólnie nie budzą zastrzeżeń, wymagają jednak starannej oceny pod kątem możliwych niedokładności. Już pierwszy łuk w t. 199 zwraca uwagę pod tym względem – tak daleko wysunięty początek łuku w innym kontekście z pewnością mógłby być mylący. Wątpliwy jest także początek trzeciego łuku – odczytany dosłownie łuk ten zaczyna się od ćwierćnuty w t. 201, jednak porównanie z analogiczną sytuacją w t. 216-217 pokazuje, że Chopin najprawdopodobniej miał na myśli rozpoczęcie łuku od poprzedzającej szesnastki. Taką właśnie interpretację kontekstową łuków A, zgodną z naturalnym podziałem na motywy i przyjętą w Wn, podajemy w tekście głównym.
Natomiast autentyczność ciągłego łuku Wf budzi wątpliwości, jeśli wziąć pod uwagę, że podobnego typu długie łuki występują w Wf jeszcze w innych miejscach, w których ich muzyczna adekwatność jest więcej niż problematyczna – por. t. 240-241. Z drugiej strony sytuacja w t. 77-84 każe uwzględnić możliwość, że łukowanie Wf, mimo prawdopodobnych niedokładności w dalszej części (patrz niżej i t. 204-205) może stanowić alternatywną, autentyczną wersję frazowania. Jedną z takich wyraźnych niedokładności jest sytuacja na przejściu t. 201-202 – łuk w t. 201, na końcu strony, sugeruje kontynuację, czego nie potwierdza początek łuku w t. 202. W naszej transkrypcji interpretujemy tę sytuację jako ciągły łuk, tak jak to zrobiono już w Wa.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wf, Niedokładne łuki A, Niepewna kontynuacja łuku
notacja: Łuki