|
! miniat: wycinek, 2 oktawy D1-D 312 i 314, tylko dolna 5-linia. EZTU |
|
|
Akcenty długie w Wn EZnieU x 2 |
|
|
Krótki akcent w t. 314 w Wf (→Wa1) EZTU tylko 314 |
Akcent w t. 312 mógł być dodany w A już po sporządzeniu [KF], na co wskazuje umieszczenie go w innym miejscu niż akcent w t. 314 (pod, a nie nad oktawą). Wątpliwości może budzić rodzaj akcentów, które są nieco dłuższe od tych na początku t. 311, 313 i 315. Kontekst muzyczny sugeruje potraktowanie wszystkich pięciu znaków jednakowo (dotyczą oddzielonych pauzami ćwierćnut), co potwierdzają niewątpliwe akcenty długie w połowie t. 313 i 315, znacznie dłuższe od wszystkich pozostałych. W Wn dwa omawiane akcenty odtworzono jako długie, a w Wf (→Wa1) jedyny w tym wydaniu znak w t. 314 jako krótki. W Wa2 oba akcenty są krótkie – pierwszy na podstawie Wf2, drugi, powtórzony niedokładnie za Wn1.
Mimo różnego położenia, raz pod, raz nad oktawą, oba znaki w A dotyczą niewątpliwie l.r., dlatego w trosce o czytelność znaków umieszczamy oba pod oktawami. W Wn oba akcenty umieszczono nad oktawami i to w sposób dwuznaczny, jeśli chodzi o ich przydział do jednej z rąk.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Umiejscowienie oznaczeń, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
