op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 49, Fantazja f-moll
Od 2. połowy t. 149 do końca t. 152 w partii pr.r. nie ma w A żadnych znaków chromatycznych, przez co w całej tej opartej na akordzie As7 figuracji występowałyby nuty g zamiast ges. W Wn dodano wszystkie potrzebne bemole, natomiast w Wf uzupełniano je stopniowo i wyrywkowo, tak iż poprawny zapis ma dopiero Wa (w Wf1 dodano bemole przed ges3 w t. 151 i ges w t. 152, a w Wf2 jeszcze przed ges1 w t. 149, ges2 w t. 150 i Ges w t. 152).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Błędy A, Autentyczne korekty Wf, Ostatni znak przykluczowy, Błędy powtórzone Wf
notacja: Wysokość
