Wf1
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zadiustowany nakład Wn1
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
porównaj
  t. 148-150

3 krótkie akcenty w A

! miniat: wycinek jak 244-246, 2 akordy 248 i 2 akordy 250, tylko dolna 5-linia.                  TGTU początek 248 i 250 + krótki w połowie 248 

Akcent długi w Wn

na początku 148

Akcent długi w Wf

TGTU tylko ten w 2. połowie 148

Bez znaków w Wa1

Akcent krótki i długi w Wa2

TGTU tylko 148

4 różne akcenty proponowane przez redakcję

TGTU

Notacja akcentów w t. 148 i 150 jest we wszystkich źródłach niedokładna, toteż w tekście głównym proponujemy 4 akcenty (krótkie na przemian z długimi) na wzór staranniej oznaczonych w A t. 224-230 i 311-315. A ma tu 3 mniej więcej jednakowej długości znaki, które odczytujemy jako krótkie. Jedyny akcent w Wf, w połowie t. 148 jest jednak długi, co sugeruje, że właśnie tak odtworzył go – na podstawie A – Fontana w kopii służącej Wf za podkład. Brak w Wf (→Wa) znaków na początku tych taktów wskazuje na póżniejsze dopisanie ich w A, już po sporządzeniu [KF].
W Wn brak 2. akcentu w t. 148 można wytłumaczyć poprawkami w A – Chopin pozostawił akcent wpisany nad skreśloną wersją, ale nie powtórzył go w wpisanej na pięciolinii poniżej wersji ostatecznej. Brak znaku w t. 150 to zwykłe przeoczenie.
W Wa1 pominięto jedyny akcent występujący w Wf, co poprawiono w Wa2, dodając zarazem akcent na początku tego taktu na podstawie Wn1.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Błędy Wa, Błędy Wn

notacja: Wysokość

Przejdź do tekstu nutowego

.