op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 49, Fantazja f-moll
W 2. połowie t. 144 i 146 nie ma w A żadnych znaków chromatycznych. Chopin bowiem był na ogół przekonany, że nuty zapisane na tej samej wysokości nie wymagają powtarzania znaków chromatycznych bez względu na obecność przenośnika oktawowego. Współczesne zasady nie były jeszcze wtedy w pełni ugruntowane, o czym świadczy pozostawienie tego zapisu bez zmian w Wf1. Ostatecznie jednak zarówno w Wf2 (→Wa), jak i w Wn wszystkie znaki dodano. Podobnie w dalszych takich pasażach.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach, Adiustacje Wn, Adiustacje Wf, Niedokładności A, Błędy powtórzone Wf
notacja: Wysokość
