różnej długości w A, prawdopodobne odczytanie ! miniat: wycinek kombinowany, zakresy obu znaków (2 razy po 6 ósemek i ćwierćnuta), tylko górna 5-linia. EZnieU 120 + EZTU 122-3 |
|
w t. 120 i 122 w Wn EZnieU |
|
w t. 120 w Wa2 EZnieU tylko 120 |
|
do t. 121 i 123 w A, interpretacja kontekstowa EZTU |
Tak jak w t. 109 i analog., widełki w t. 120-121 i 122-123 były niemal na pewno dopisane w A w ramach poprawek i uzupełnień po sporządzeniu [KF], co wyjaśnia ich brak w Wf (→Wa1). Wątpliwości budzi zakres tych znaków w A:
- Pierwszy z nich dochodzi do końca t. 120, choć jego górne ramię nieco wykracza poza kreskę taktową. W Wn odtworzono go dosłownie, taki też zakres nadajemy mu w naszej transkrypcji.
- Drugi wpisany jest w t. 122, który kończy stronę. Znak wykracza bardzo wyraźnie poza kreskę taktową, sugerując kontynuację, której jednak w następnym takcie nie ma. Także ten znak odtworzono w Wn jako dochodzący tylko do końca taktu. W tym jednak przypadku, odczyt dosłowny zastosowany w Wn uważamy za niewłaściwy i doprowadzamy znak do akordu na początku t. 123. Za takim rozwiązaniem przemawiają odpowiednie widełki w analogicznych t. 287-288 i 289-290, zapisane staranniej i dochodzące niewątpliwie do początków t. 288 i 290.
Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia, w tekście głównym obu omawianym, niezbyt dokładnym znakom A nadajemy zakres wzorowany na klarownych oznaczeniach we wspomnianych t. 287-290.
Widełki w t. 120 dodano w Wa2 na podstawie porównania z Wn1.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Adiustacje Wa, Zakresy widełek dynamicznych, Poprawki A
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji