|
! miniat: wycinek, ten takt, tylko górna 5-linia. EZnieU1 = widły pod górną pięciolinią |
|
|
||
|
Akcent długi proponowany przez redakcję EZTU |
Znak wpisany w A (→Wn) jest znacznie dłuższy od akcentów długich w analogicznych t. 94, 261 i 265, jest też jako jedyny umieszczony pod pięciolinią. Sugeruje to jego odmienne znaczenie, a co za tym idzie, wykonanie. Mimo to, w tekście głównym proponujemy standardowy znak akcentu długiego, tak jak w analogicznych taktach. Za rozwiązaniem tym przemawiają następujące argumenty:
- nie widać muzycznych powodów, dla których wykonanie tego miejsca miałoby się na tyle różnić od pozostałych, by trzeba było to sygnalizować odmiennym znakiem;
- Chopinowskie akcenty długie bywają bardzo różnej wielkości, tak iż sam rozmiar nie musi dyskwalifikować użytego znaku jako akcentu. Inne jego cechy pasują do wzorca akcentu długiego – znak jest dość wąski (por.
w t. 93 i 97) i obejmuje swym zakresem tylko jedną nutę; - istnieje prawdopodobny powód umieszczenia znaku pod pięciolinią, inaczej niż akcenty w pozostałych analogicznych taktach – tylko w tej frazie notacja dwugłosowa partii pr.r. rozpoczyna się już w pierwszym takcie, przy czym głos melodyczny, prowadzony oktawami, zapisany jest jako dolny. Zgodnie z regułami notacji oznaczenia dla dolnego głosu umieszcza się pod pięciolinią.
Brak znaku w Wf (→Wa) to przypuszczalnie wynik dopisywania przez Chopina oznaczeń dynamicznych tego fragmentu zarówno w A, jak i w [KF] lub Wf1 w różnym czasie.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki