|
Łuk do g1 w t. 94 w A i Wf (→Wa) ! miniat: wycinek 2. połowa 94 i początek 95, tylko górna 5-linia. TGTU = łuk 94 |
|
Łuk do g1 w t. 95 w Wn EZnieU |
Zakończenia łuków w t. 94 i 98 wyglądają w A podobnie – łuk wyraźnie obejmuje ostatnią oktawę taktu, nie wykraczając jednak poza kreskę taktową. Można więc zrozumieć sztycharza Wn, że interpretując łuki A jako celujące, w obu miejscach doprowadził je do 1. ćwierćnuty następnego taktu. Zdaniem redakcji, Chopin prawdopodobnie miał jednak na myśli różne zakresy tych łuków, odpowiadające odmiennej budowie głównej linii melodycznej – w pierwszej frazie ostatnia nuta (oktawa g-g1) uderzana jest na końcu t. 94, w drugiej kończąca frazę oktawa g1-g2 przypada już w t. 99. W tekście głównym podajemy taką właśnie zróżnicowaną interpretację tych łuków, przyjętą także w Wf (→Wa). Za takim odczytaniem przemawia również zapis A w analogicznych t. 260-262 i 264-266 – w pierwszej z tych fraz łuk obejmuje t. 260-261, natomiast w drugiej łuk o podobnym zakresie Chopin przedłużył do początku t. 266. Łuk w t. 260-261, bardzo podobnie usytuowany do tego w t. 93-94, odtworzono w Wn zgodnie z naszą interpretacją, co dowodzi, że sztycharz oceniał tego typu sytuacje w sposób przypadkowy.
Patrz też t. 100-101.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Łuki obejmujące
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji