op. 49, Fantazja f-moll

  t. 80

		b1 razem z des2 w A i Wa ! miniat: wycinek, ostatnia triola pr.r., tylko górna 5-linia, tu A.             EZTU 4. ćwierćnuta 80 (zrobić na wzór 78)
		b1 przed d2 w Wn i Wf EZnieU do zrobienia na wzór 78

Tak jak w t. 78 i 82, przesunięcie ostatniej ósem­ki dolnego głosu pomiędzy 2. a 3. nutę trioli gór­nego to dowolność sztycharza Wn. W omawia­nym takcie tę sprzeczną z notacją A pisownię zastosowano także w Wf. Ewentualne wprowadzenie tej zmiany przez Chopina w korekcie Wf1 lub wcześniej w [KF] jest jednak zdaniem redakcji bardzo mało prawdopodobne:

• Kombinacja trioli w górnym głosie z dwiema nutami w dolnym występuje w Fantazji 9 razy, z czego 6 razy ostatnia nuta dolnego głosu zapisana jest jako ósemka (t. 78, 80 i 82 oraz 165, 167 i 169), a 3 razy jako szesnastka (t. 245, 247, 249). Tylko w trzech przypadkach – w t. 80, 167 i 169 – w Wf nie zsynchronizowano tej nuty z ostatnią ósemką trioli, co wskazuje raczej na przypadkowy charakter tych zmian.
• Różnica brzmieniowa między obiema wersjami tych figur jest mało znacząca i nie usprawiedliwia wprowadzania takich nieregularnych komplikacji.
• Patrząc na gęsty zapis Wf, można zaproponować następujący mechanizm powstania zróżnicowanej notacji ostatniej ósemki dolnego głosu – sztycharz uważał, że należy ją umieścić pomiędzy 2. a 3. nutą trioli, jednak rezygnował z tego formalnie ścisłego zapisu tam, gdzie kasownik przed ostatnią nutą trioli uniemożliwiał takie podpisanie (umieszczenie tej ósemki przed  sytuowałoby ją praktycznie pod 2. nutą trioli, co byłoby wyraźnym błędem).

W Wa nie powtórzono pisowni Wf, najprawdopodobniej dostosowując notację do zbliżonych figur w t. 78 i 82, pianistycznie bardziej naturalnych (adiustację dla Wa1 przeprowadził znakomity pianista, Ignacy Moscheles).

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Adiustacje Wf

notacja: Rytm

Przejdź do tekstu nutowego