|
Ciągły łuk w A (interpretacja kontekstowa→Wn) ! miniat: wycinek, 2. pół 26 + 1. pół 27, tylko górna 5-linia, tu A. EZTU = środkowa część łuku26-7 |
|
|
Rozdzielone łuki w A (odczyt dosłowny) i Wf (→Wa) EZnieU = prawy koniec 26 + lewy koniec 27 |
W A t. 27 rozpoczyna nową linię tekstu, co spowodowało niejasność łukowania – łuk na końcu t. 26 jest niejednoznaczny (może sugerować kontynuację), łuk na początku t. 27 rozpoczyna się od 1. nuty. Jednak w analogicznej sytuacji w t. 34-35 łuk na końcu linii (w t. 34) wyraźnie wskazuje na kontynuację. Z tego względu w tekście głównym akceptujemy interpretację omawianego miejsca przyjętą w Wn (ciągły łuk). Biorąc pod uwagę wcześniejszy podział łuku na początku t. 26, wersję Wf (→Wa) z rozdzielonymi łukami uważamy za mniej przekonującą muzycznie.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładne łuki A, Niepewna kontynuacja łuku
notacja: Wysokość
