op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 12, Wariacje B-dur
Basowe f na poczatku każdego z tych taktów ma w Wf wartość półnuty z kropką. Formalnie rzecz ujmując, tylko zapis w t. 84 jest wyraźnie błędny, gdyż obie nuty f, jako połączone łukiem, należą do jednego głosu, który tym samym liczy w tym takcie 9 ósemek. Zapis podstawy basowej w t. 83 jest natomiast niezręczny i redundantny, można go jednak interpretować jako dwugłosowy – na punktowaną półnutę na początku taktu nakłada się brzmienie należącej do nowego głosu ćwierćnuty w 2. połowie taktu (Chopin nierzadko dołączał głos wewnątrz taktu, nie oznaczając teoretycznie potrzebnych, poprzedzających nutę pauz). Zdaniem redakcji jednak, w obu taktach mamy do czynienia z pomyłką sztycharza Wf, który wstawił półnuty z kropką niejako z rozpędu, powtarzając zapis t. 81-82 – por. podobne błędy w t. 56 i 58. W Wn poprawiono tylko błąd w t. 84, a w Wa – tylko zapis w t. 83.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Adiustacje Wn, Błędy powtórzone Wa
notacja: Rytm
