Chopin w swoich autografach używał zazwyczaj oznaczenia 
, które jako mniej popularne od typowego 
było dość często błędnie odtwarzane przez sztycharzy – por. np. Etiudę cis op. 10 nr 4, t. 1. Wydaje się więc prawdopodobne, że "zf", pojawiające się w Wf Wariacji 7 razy (t. 1, 50, 75, 78, 101, 179 i 207), jest po prostu zniekszałconą wersją Chopinowskiego . Zarówno w Wn, jak i w Wf próbowano ten niedający się rozwinąć w żadne włoskie określenie skrót zastąpić innym, stosowanym w notacji muzycznej. W Wn zrobiono to niekonsekwentnie – zmieniono tylko oznaczenia w t. 1 (na ) oraz 78 i 207 (na rf). Natomiast w Wa zmieniono wszystkie 7 skrótów – w t. 1, 50 i 75 na , w t. 78 i 101 na rf, a w t. 179 i 207 na 
. Problematyczny skrót odtwarzamy tylko w transkrypcjach graficznych Wf i Wn, zastępując go w transkrypcjach merytorycznych i tekście głównym przez .
Chopin w swoich autografach używał zazwyczaj skrótu . Ponieważ bardziej popularne w tym czasie było , sztycharz Wf, w ramach kompromisu, w całym utworze zamienił chopinowskie na "zf". Uznając to za tożsame, w tekście głównym umieszczamy prawidłowy zapis – , tak jak zrobiono to w wielu miejscach w Wa. Wydania niemieckie i francuskie w różny (i niekonsekwentny) sposób radziły sobie z widniejącym w Wf zapisem "zf". W Wf w całym utworze to oznaczenie pojawia się 7 razy (t. 1, 50, 75, 78, 101, 179 i 207). W Wn w t. 1 zamieniono to na , w t. 78 i 207 – na rf, a w pozostałych przypadkach pozostawiono bez zmian. W Wa z kolei w t. 1, 50 i 75 zapisano prawidłowe , a w pozostałych przypadkach zamieniono to na rf (t. 78 i 101) lub (t. 179 i 207).
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn
notacja: Określenia słowne
Powrót do adnotacji