op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
(op. 4), Sonata c-moll
op. 12, Wariacje B-dur
W taktach tych, w oczywistych sytuacjach pominięto w Wf 9 kasowników podwyższających es na e w różnych oktawach:
- w t. 155: oba znaki – e2 (dodany w Wn i Wa) i e1 (dodany w Wn),
- w t. 157 e3 (dodany w Wn i Wa),
- w t. 160 e i e1 w l.r. (pierwszy dodano w Wn),
- w t. 162 e w l.r. (dodany w Wa i Wn2),
- w t. 163 e2 (dodany w Wn),
- w t. 165 e2 i e1 (pierwszy dodany w Wn i Wa).
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Błędy Wf, Adiustacje Wn, Przeoczenia znaków aktualnej tonacji, Ostatni znak przykluczowy, Błędy powtórzone Wn, Błędy powtórzone Wa
notacja: Wysokość
Powrót do adnotacji