|
Kliniki w Wf kliniki nad ges i g, za to bez laseczek ćw., legato między 2i a 3 |
|
|
Kropki staccato w Wn Wn kropki nad ges i g, legato między 2i a 3 |
|
|
Bez znaków w Wa Wa tylko legato jak w Wf, między 2i a 3, bez kliników na d ges i g |
|
|
Ćwierćnuty proponowane przez redakcję red TGTU |
Wątpliwości budzą występujące tu oznaczenia artykulacji:
- skrócenie podstaw basowych ges i g, nie zrekompensowane brzmieniowo użyciem pedału, nie wydaje się właściwe, gdyż kontynuują one linię półnut es i f z poprzedniego taktu;
- umieszczenie słowa legato w tym właśnie miejscu nie odpowiada zapewne intencji Chopina, gdyż artykulacja partii pr.r. od początku utworu wynika w naturalny sposób z łukowania, a w odniesieniu do l.r. wykonanie legato pary dwudźwięków mógł Chopin jaśniej i prościej oznaczyć za pomocą łuku.
W tej sytuacji za najprawdopodobniejsze uważamy, że jako kliniki sztycharz Wf mylnie odczytał skierowane w górę laseczki ćwierćnutowe przedłużające ges i g, i zbyt daleko – być może celowo, dla uniknięcia sprzeczności z klinikami – umieścił określenie legato oznaczające tu zapewne „legato harmoniczne”: 
.
Wersja Wn to adiustacja – w tym wydaniu używane przez Chopina dwa rodzaje oznaczeń staccato, kliniki i kropki, zredukowano do jednego, kropek (co opisujemy szerzej w uwadze w t. 7). Brak znaków w Wa to przeoczenie lub adiustacja.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Błędy Wf, Błędy Wa, Adiustacje Wn
notacja: Rytm, Artykulacja, akcenty, widełki