Wp2
Tekst główny
Wp - Wydanie polskie
Wp1 - Pierwsze wydanie polskie
Wp2 - Zadiustowany nakład Wp1
Wp3 - Poprawiony nakład Wp2
Wp4 - Zrewidowany nakład Wp3
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
porównaj
  t. 71

Notacja Wp1 (→Wn,Wp2)

EZnieU = nuty + kreska takt

Wp3 (→Wp4)

EZnieU1

Notacja proponowana przez redakcję

Notacja Wp1 (→Wp2,Wn) jest z pewnością niedokładna – umieszczenie przednutek a1 i fis2 w jednym pionie oznacza ich równoczesne wy­konanie, a to niemal na pewno nie odpowiada intencji Chopina:

  • tak wykonywaną figurę Chopin z reguły za­pisywał inaczej, notując a1 razem z fis2 jako ćwierćnutę (jak w t. 87);
  • gdyby nawet przyjąć, że z jakiegoś powodu (dla szczególnego podkreślenia równoczes­nego uderzenia a1 i przednutki fis2?) chciał tu wyjątkowo zapisać sekstę a1-fis2 jako przednutkę, to mógł to zrobić jaśniej i proś­ciej – .

Zdaniem redakcji, Chopin zapisał to miejsce tak, jak podajemy w tekście głównym, w spo­sób nawiązujący do poprzednich dwóch tak­tów zarówno notacją, jak i wykonaniem – takt roz­po­czyna się kolejną łamaną sekstą. Figurę z łamaną sekstą i mordentem – inaczej zapisaną – spotykamy w Walcu As op. 34 nr 1, t. 28-29.

Zmiana wprowadzona w Wp3 (→Wp4) poka­zuje, że przekonany o konieczności równoczes­nego uderzenia seksty adiustator uznał pisow­nię poprzednich nakładów za niejasną i zastąpił ją zwykłym zapisem, takim jak w t. 87.
Tak samo w t. 111.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wp, Adiustacje Wp

notacja: Ozdobniki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowa, Warszawa