WN 29, Walc e-moll

 t. 90-92

	h-dis1-gis1 w Wp1 ! miniat: wycinek kombinowany Wp1, t. 90 i 92, tylko górna 5-linia (jak widać, tylko z dwóch taktów).                 tr puste;                red = EZnieU
	ais-cis1-gis1 i dis1-gis1 w Wp2 ! miniat: wycinek komb. Wp2 jak war_11.                              tr puste;                      red EZnieU1 = t. 90 i 92 + wariant 90
	ais-cis1-gis1 w Wp3 (→Wp4) ! miniat: tak jak przedtem (z Wp3).                         tr puste;     red = EZnieU2
	his-dis1-gis1 w Wn ! miniat: wycinek kombinowany Wn, t. 90 + 92, tylko górna 5-linia.                 tr puste;                red = EZTU

W t. 90, 92 i ich wypisanych powtórzeniach 1. akord pr.r. ma w źródłach 4 wersje. W poniższej tabeli zestawiono ich wystąpienia w poszczegól­nych nakładach Wp i w Wn:

	t. 90	t. 92	t. 90/114	t. 92/116
Wp1	–    –    –    –      –    –    –    –
Wp2		–    –      –    –
Wp3 Wp4	–    –    –    –      –    –    –    –
Wn	–    –    –    –      –    –    –    –

Autentyczność wszystkich trzech wersji Wp budzi wątpliwości:

• Zestawienia jednoimiennych  akordów dur i moll występują u Chopina na ogół jako element modulacji i nigdy nie wywołują nie­pewności co do tonacji, jak to ma miejsce w pierwszej wersji. Jest ona więc prawdopo­dobnie wynikiem złego odczytania rękopisu lub – co zdaniem redakcji najbardziej praw­dopodobne – adiustacji [A] polegającej na dodaniu  w miejscu, w którym Chopin pominął , "oczywisty" wobec zamierzonego powtórzenia poprzedniego akordu.
• Druga i trzecia wersja to późniejsza adiusta­cja, wprowadzana etapami – w Wp2 tylko w t. 90, w Wp3 (→Wp4) w pozostałych trzech. Kwarta dis¹-gis¹ pojawiająca się w Wp2 to niemal na pewno efekt rozpoczęcia prac nad wprowadzeniem akordu ais-cis¹-gis¹, które jednak z niewiadomych powodów przerwano w połowie – usunięto zbędne zna­ki (niewystępującą w docelowym akor­dzie nutę h z ), ale pominięto etap doda­wania nowych elementów (półnuty ais i linii dodanej przecinającej półnutę dis¹, co wy­starcza, by zmienić ją w cis¹ – w Wp3 widać, że tak właśnie to zostało zrobione).
  Trudno powiedzieć, na jakiej podstawie zdecydowano się na tę zmianę. Czy w Wp1 aż tak bardzo pomylono się – co najmniej dwukrotnie – w odczytaniu przypuszczal­nego źródła tekstu Walca, czyli [A]? Czy może w ciągu mniej więcej dwóch lat, które prawdopodobnie dzielą Wp2 od Wp1, odnaleziono inne źródło, które uznano za bardziej wiarygodne? W świetle domnie­ma­nych okoliczności powstania utworu – patrz charakterystyka Wp1 – obie hipotezy wydają się mało prawdopodobne.

Biorąc pod uwagę powyższe spostrzeżenia, za najprawdopodobniejszą, dokonaną na podsta­wie Wp1 rekonstrukcję [A] uważamy wersję Wn, którą tym samym proponujemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wn, Błędy Wp, Adiustacje Wp

notacja: Wysokość