Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 1, t. 1-15
s. 1, t. 1-15
s. 2, t. 16-30
s. 3, t. 31-51
s. 4, t. 52-73
s. 5, t. 74-91
s. 6, t. 92-106
s. 7, t. 107-127
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Drugi nakład Wn2
Wn4 - Trzeci nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Późniejszy nakład Wa1
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Drugi nakład Wn2
Wn4 - Trzeci nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Późniejszy nakład Wa1
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 8

Dodajemy bemol ostrzegawczy przy b2. Znak dopisano obcą ręką w A i wydrukowano w Wn.
Jest to pierwszy z kilkunastu znaków dopisanych w A przez sztycharza lub adiustatora Wn. Uzupełnienia mają charakter wyrywkowy – wprowadzono je jedynie na 1., 5. i 6. stronie zapisu nutowego. Część dodatków (np. bemol w omawianym takcie) to uzasadnione przebiegiem muzycznym znaki ostrzegawcze, niektóre jednak są albo niepotrzebne (np. w t. 104), albo rażąco błędne (t. 103 i 106).

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Obce dodatki w rękopisach, Znaki ostrzegawcze

notacja: Wysokość