mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Dopiski WfJ

t. 218-219

Utwór: op. 42, Walc As-dur

..

W obu taktach w Wf0 (→Wf,Wfn) nie ma ani jednego  obniżającego g3(2) na ges3(2). Bemole w t. 217 i 220 dowodzą przeoczeń Chopina, prawdopodobnie jeszcze w [A]. Niektóre potrzebne znaki kompozytor dopisał ołowkiem w WfD (oba przed ges3) i WfJ (na początku t. 219). Uzupełniono je także w Wn i Wa (znak w t. 218 dopiero w Wn2 i Wn3).

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Dopiski WfD , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Dopiski WfJ

t. 256

Utwór: op. 42, Walc As-dur

ges2 w Wf0 (→Wa)

f2 w Wf i Wn
..

Wersja Wf0 (→Wa) z ges2 jako dolną nutą pierwszej z pary ósemek jest najprawdopodobniej błędna. W podkładzie do Wf oraz w Wfn (→Wn) Chopin zmienił to ges2 na f2, jednak w Wf nie zrozumiano poprawki i przeniesiono również bemol, co dało fes2. Ten nowy błąd Chopin poprawił w WfJ. W tej sytuacji obecność pierwotnej wersji w Wa musi być uznana za wynik niedopatrzenia korekty lub nieuwagi sztycharza. W tekście głównym podajemy tekst wpisany ręką Chopina w Wfn i WfJ.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf , Dopiski WfJ , Autentyczne korekty Wn

t. 282-283

Utwór: op. 39, Scherzo cis-moll

Bez przenośnika oktawowego w Wa, KG (→Wn) i Wf2

!!!   [miniat : 2 ostatnie ósemki 281 i cały 282, tylko górna 5-linia, na początku miniatury 8.

Tu przenośnik do końca 281 = TGTU]

Kontynuacja przenośnika w Wf1

!!!   [do końca 283]
..

W Wf1 przenośnik oktawowy kończy się dopiero w t. 283. Błąd poprawiono w WfJ i WfS, a także w Wf2.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Błędy Wf , Dopiski WfS , Dopiski WfJ

t. 482

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. III

..

Przed 6. ósemką Wf ma , co daje niemożliwe w tym kontekście harmonicznym gis3. Błąd poprawiono zarówno w Wn, jak i Wa, oznaczono go również w WfJ.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Dopiski WfJ

t. 555

Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I

eis2 w Wf

!!!   miniat: ostatnia grupa 555 + 1. szesnastka 556, tylko górna 5-linia.                 EZnieU

e2 w Wn, Wa i WfJ

TGTU
..

Krzyżyk przed ostatnią szesnastką w Wf jest niemal na pewno błędem – dowodzi tego porównanie z analogicznymi t. 196, 200 i 551, wsparte skreśleniem niepotrzebnego znaku w WfJ. Niezręczny postęp eis2-dis2, omijający akordowe e2, zwrócił uwagę adiustatorów zarówno Wn, jak i Wa. Ślady poprawek widoczne w Wf świadczą o korygowaniu omawianej nuty z dis2 na eis2, co pozwala w pewnym stopniu zrozumieć mechanizm błędu – celem korekty było niewątpliwie e2, jednak wraz z główką nutową sztycharz pomyłkowo przeniósł także  (por. Sonatę b op. 35, cz. III, t. 20)​​​​​​.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Adiustacje Wn , Dopiski WfJ