mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 25-27

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Akcenty długie w A (→Wn→Wf)

! miniat: wycinek t. 25, tylko dolna 5-linia.                TGTU = 5 długich

Pionowe akcenty w Wa

5 zamiast długich
..

Pięć akcentów nad kolejnymi podstawami basowymi ma w A różną, malejącą długość, jednak widać, że jest to niedokładność zapisu, gdyż tylko ostatni z nich można by w innym kontekście uznać za krótki. W Wn1 (→Wn2,Wf) akcenty również nie są jednakowe, ale i tu jest to zapewne spowodowane czynnikami natury graficznej – najkrótszy znak, nad es, jest wciśnięty pomiędzy nuty górnego głosu i nie mógł być dłuższy. Długie są także akcenty w Wn3, a i te w WfSB można za takie uznać. Natomiast w Wa zastąpiono akcenty poziome pionowymi, co jest częstą dowolnością wydawnictw Wessla, podobnej zmiany dokonano np. w całej tej linijce, jeszcze w t. 25 (patrz sąsiednia uwaga) i 27.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa

t. 30-32

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuty po półnutach w ApI i A (→Wn→WfSB)

! miniat: wycinek A, obie pięciolinie.                 TGTU cała linijka = ćwierćnuty z kropką na 2. i 6. ósemce taktów

Różne rytmy w Wf

jak przedtem EZnieU, oprócz 2. połowy 30 i 1. połowy 32, gdzie TGTU

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wa

jak przedtem (poprzednia strona) EZnieU cała linijka
..

Tak jak poprzednio, w Wf, a zwłaszcza w Wa zniekształcono zapis akompaniamentu przez umiejscowienie niektórych (Wf) lub wszystkich (Wa) ćwierćnut z kropką tuż obok półnut, co sugeruje ich równoczesne wykonanie.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf

t. 39-40

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

..

Podobnie jak w t. 35-36, Chopin pominął w A niektóre niezbędne znaki chromatyczne przede wszystkim w t. 40 –  des2 i  e2 w pr.r. oraz  e1 i  des2 w l.r. (użycie znaków w t. 39 jest ze względu na przenośnik oktawowy nie w pełni skodyfikowane, co powoduje, że  przed e3 i  przed des2 można uznać za niekonieczne). Wszystkie potrzebne znaki – z zastrzeżeniem jak w nawiasie powyżej – dodano już w Wn1 (→Wf1,Wa,Wn2→Wn3). W Wa dodano jeszcze  des2 przed 6. szesnastką t. 39.
W WfSB powtórzono znaki Wn1, z tym że przed 6. szesnastką t. 39 umieszczono  zamiast , co dało błędne es1, a przed 8. szesnastką tego taktu dodano  des2, co nie ma sensu – znak, jeśli już uzna się go za potrzebny, powinien się znaleźć przed 6. szesnastką.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Adiustacje Wn , Adiustacje Wf , Niedokładności A

t. 40-41

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez znaków w A (→Wn→Wf), interpretacja kontekstowa

    w Wa

! miniat: wycinek kombinowany Wa1, zakres jak przedtem.             EZnieU1 oba znaki
..

Oprócz znaku  na końcu t. 39 A (→Wn→Wf,Wa) ma jeszcze taki sam znak przed 1. akordem t. 41. Dokładniejsza analiza A ujawnia, że w połowie t. 40 znajdowały się początkowo znaki , ostatecznie wyskrobane i zapewne zastąpione pierwszym ze znaków . Wydaje się więc, że Chopin wpisał początkowo dwa pedały w t. 39-40, jeden od 2. miary t. 39 do połowy t. 40 i drugi obejmujący 2. połowę t. 41 (do zachowanego znaku ), po czym skrócił pierwszy pedał i usunął drugi, pozostawiając przez nieuwagę gwiazdkę na początku t. 41. W Wa dodano rzekomo przeoczony znak , nie biorąc jednak pod uwagę zmiany akordu w połowie taktu; pedalizacja ta nie może pochodzić od Chopina.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Adiustacje Wa , Poprawki A , Błędy wynikające z poprawek , Błędy A

t. 45-46

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Różne akcenty w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek kombinowany, tylko dolna 5-linia, 2 triole 45 + odpowiedni motyw l.r. 46.                     EZnieU 45 i EZTU 46

Akcenty długie w A, możliwa interpretacja

podwójna miniat Corel;           2 x EZnieU

Krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB)

2 krótkie = EZTU

Krótki akcent w t. 46 w Wn3

EZTU tylko 46

Pionowy akcent w t. 46 w Wa

EZnieU1
..

Nie jest jasne, czy akcenty nad oktawami B1-B i B-b miały być w zamyśle Chopina długie czy krótkie, gdyż mimo ściśle analogicznej sytuacji znaki w A mają różną długość. W tekście głównym proponujemy akcenty długie, gdyż akcent A w t. 46 można za taki uznać – także akcent nad es2 w pr.r. jest krótszy niż jego odpowiednik w t. 45. Wersję A odczytaną dosłownie oraz krótkie akcenty w Wn1 (→Wf,Wn2→WfSB) można jednak uważać za równorzędne warianty. W tej ostatniej wersji różnica między akcentami l.r. (krótkimi) a akcentami pr.r. (długimi) tworzy niuans odpowiadający różnicy między długością akcentowanych nut l.r. () i pr.r. (), a także różnicy ruchliwości i charakteru motywów l.r. i górnego głosu pr.r.
Pominięcie pierwszego akcentu w Wa i Wn3 można przypisać nieuwadze sztycharzy lub niechęci do zaciemniania obrazu znakiem na pięciolinii, pomiędzy nutami. Zmiana kroju akcentu w Wa to specyficzna maniera tego wydania.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Błędy Wa , Błędy Wn , Niedokładności A