mUltimate Chopin

op. 2, Wariacje, całość

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

t. 15

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

 w A

EZTU = długie widły na dwóch linijkach

 cresc. w Wn (→Wf,Wa,WfSB)

EZnieU
..

Skrócenie widełek  w wydaniach to zapewne dowolność sztycharza, który widząc cresc. wewnątrz znaku, uznał dublowanie bliskoznacznych wskazówek za komplikację zapisu niekonieczną, a kłopotliwą w realizacji.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 15

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

dis2 w ApI

! miniat: wycinek, ta figura, tylko górna 5-linia.                EZnieTU = # dis2

d2 w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)

Tu bez kliszy 
..

Biorąc pod uwagę trzy poprzednie podobne zwroty w tym takcie i dis2 w ApI, można by podejrzewać przeoczenie  w A. Prawdopodobniejsze wydaje się jednak, że Chopin świadomie zmienił wysokość tej nuty:

  • Chopin wprawdzie często opuszczał znaki chromatyczne przy nutach należących do aktualnie panującej tonacji, jednak przeoczenie znaku definiującego alterację zdarzało mu się bardzo rzadko (zaledwie kilka razy w całej twórczości);
  • Chopin nie poprawił ewentualnej pomyłki w korekcie Wf, mimo że w tym samym takcie zmieniał łuki.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany linii głównej

t. 15

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Szesnastki i arpeggia w ApI

Grupy przednutek w A (→Wn→Wf,Wa,WfSB)
..

Notacja ApI ma wyraźnie roboczy charakter i sama w sobie nie stanowi realnej alternatywy w stosunku do notacji A i wydań. Pozostaje jednak kwestia synchronizacji partii obu rąk – zapis z przednutkami sugeruje wykonanie ich uprzednio, tak by zapisane jako ósemki najwyższe nuty arpeggiów, d1-es1-d1, wypadały równocześnie z odpowiednimi szesnastkami pr.r., b1-c2-d2. Natomiast pisownia ApI nakazuje uderzanie na początku każdej miary taktu nut basowych, B-F-B (zakładając, że 2. i 3. arpeggio należy wykonać tak jak pierwsze). Być może więc grupy przednutek wersji ostatecznej należy wykonywać w podobny sposób, uderzając na początku kolejnych miar taktu pierwszą z odpowiedniej grupy przednutek.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Zmiany akompaniamentu

t. 15

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Bez znaku w A (→Wn→Wf,WfSB)

w Wa
..

Brak znaku  należy w tym kontekście uznać za niedokładność Chopina. Znak dodano tylko w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Brak znaku zdjęcia pedału

t. 16-17

Utwór: op. 2, Wariacje, całość

Ćwierćnuty po półnutach w ApI

tr = EZnieU t. 16 + EZTU 17/1 + EZnieU1
red = EZnieU t. 16 + EZTU 17

Ćwierćnuty po półnutach w A (→Wn→WfSB)

! miniat: wycinek A , obie pięciolinie.                 TGTU = ćwierćnuty z kropką na 2. i 6. ósemce taktów

Ćwierćnuty razem z półnutami w Wf i Wa

EZnieTU 
..

Ze względu na małe odstępy między nutami w Wn1 półnuty i następujące po nich ćwierćnuty z kropką zapisane są bardzo blisko siebie, tak iż w Wf i Wa zrozumiano to jako złączenie głosów, nakazujące równoczesne uderzenie obu nut. Podobnie w następnych taktach.

W pełnym dodać o pisowni ApI

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn