mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Niedokładności Wf

t. 141

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk do b1 w A, odczyt dosłowny

EZnieU prawy

Łuk do końca taktu w Wf (→Wn,Wa)

EZTU prawy
..

Na dostępnej fotografii A łuk dochodzi tylko do b1, co zdaje się podkreślać znaczenie głosu wydzielonego za pomocą dodatkowych laseczek ćwierćnutowych. Ponieważ może to być niedokładność zapisu lub nawet efekt związany tylko z nienajlepszą jakością zdjęcia (por. łuk w t. 138, który z pewnością ma dochodzić do końca taktu), w tekście głównym podajemy wersję Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A

t. 146-147

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

 w A

TGTU 2 znaki

Dłuższe  w Wf (→Wn,Wa)

od 1. do końca ostatniej ósemki oba razy
..

W tekście głównym zachowujemy w przybliżeniu zakresy widełek  wpisanych w A. Rozciągnięcie znaków na całe takty, jak to zrobiono w Wf (→Wn,Wa), to częsta maniera wśród sztycharzy Chopinowskich pierwszych wydań. Różnica, choć niewielka, może sugerować błędną interpretację, zwłaszcza przy końcu taktu – trudno przypuszczać, by Chopin chciał przeciągać crescenda poza przedostatnią, najwyższą ósemkę. Patrz też t. 148.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych

t. 155

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Akcent długi l.r. w A

 w Wf (→Wa)

EZnieU

Krótki akcent pr.r. w Wn

EZnieU1
..

Typowy akcent długi nad akordem l.r. odtworzono w Wf (→Wa) jako krótkie widełki  pod partią pr.r., skorelowane z  w poprzednim takcie. W Wn znak uległ dalszemu zniekształceniu – nadano mu postać krótkiego akcentu pod eis3.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 156-157

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

  w A, odczyt dosłowny

! miniat: wycinek łączony, tylko górna 5-linia, te takty.             EZnieU = widły i kreska taktowa

  w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU1

  proponowane przez redakcję
..

Zmiana zakresu widełek   to z pewnością efekt rutynowej adiustacji sztycharza Wf (→Wn,Wa), który dopasował znaki do struktur rytmicznych – całego taktu w t. 156 i połowy taktu w t. 157. W notacji A zwraca uwagę znak  w t. 157. Rozpoczyna się on wyraźnie przed pierwszymi nutami (takt ten rozpoczyna nową linijkę) i dochodzi tylko do 5. ósemki taktu, co stanowi wyraźny kontrast z niemal całotaktowym  w poprzednim takcie. Takie położenie znaku można, zdaniem redakcji, wytłumaczyć brakiem miejsca między pięcioliniami w 2. połowie taktu i chęcią zrekompensowania jego nadmiernego skrócenia przez wcześniejsze rozpoczęcie znaku z lewej strony, tak by jego długość była porównywalna ze znakiem . Biorąc to pod uwagę, w tekście głównym proponujemy wynikającą z powyższej analizy interpretację kontekstową znaków A.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Niedokładności Wf , Zakresy widełek dynamicznych

t. 162

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Przednutka f3 w A

! miniat: wycinek, tylko górna 5-linia, 2 pauzy ćwierćnutowe i 2 ósemki.                    EZTU = przenośnik

Przednutka f2 w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU
..

Przednutka w A jest tak blisko ósemki f4, że rozpoczynająca przenośnik oktawowy cyfra 8, chociaż umieszczona w zasadzie nad tym f4, obejmuje także przednutkę. Mimo to, w Wf (→Wn,Wa) przednutkę wyraźnie wyłączono spod przenośnika, co jako nietłumaczące się dźwiękowo utrudnienie jest zdaniem redakcji błędem. Tego typu problem przy przednutce i rozpoczynającym się przenośniku pojawia się także w innych utworach Chopina, np. w Sonacie h op. 58, cz. IV, t. 254 i 258, gdzie przednutki w obu miejscach wydają się nie być objęte przenośnikiem, jednak kontekst pianistyczny, a w t. 254 także muzyczny przemawia za niedokładnością zapisu.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładności A