Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Artykulacja, akcenty, widełki
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Artykulacja, akcenty, widełki

t. 10

Utwór: op. 24 nr 3, Mazurek As-dur

Bez znaku w AI i Wf (→Wa)

Klinik w A

Kropka w Wn

..

Początkowe es1 nie ma w AI znaku staccato. W A Chopin postawił wyraźny klinik, który w Wn odtworzono niedokładnie jako kropkę, a w Wf (→Wa) pominięto.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Niedokładności Wn , Niedokładności Wf

t. 10-11

Utwór: op. 24 nr 3, Mazurek As-dur

Bez znaku w AI

w A

Wn (→WfWa)

..

Znak , który w A rozpoczyna się jeszcze w t. 10, a kończy w t. 11 na 4. ósemce, w Wn (→WfWa) przesunięto w całości do t. 11, obejmując nim wszystkie ósemki tego taktu. W AI widełki te nie występują.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

t. 11

Utwór: op. 24 nr 3, Mazurek As-dur

Bez kropki w AI i Wf (→Wa)

Kropka w A (→Wn)

..

W Wf (→Wa) przeoczono kropkę staccato. Znak jest niewidoczny także w AI.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wf

t. 11

Utwór: op. 24 nr 3, Mazurek As-dur

Kropki w AI

Brak znaków w A (→WnWfWa)

..

W AI ósemki oznaczone są kropkami portato (pod łukiem). Brak kropek w A (→WnWfWa) oznacza prawdopodobnie zmianę koncepcji artykulacji tego taktu, być może w związku z wyraźnym oddzieleniem zakończenia frazy w t. 12. Niewykluczone jednak, że Chopin po prostu wyodrębnił łukiem pewną całość melodyczną, pozostawiając niuanse artykulacji do uznania wykonawcy.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

t. 25-31

Utwór: op. 24 nr 3, Mazurek As-dur

Bez znaków w AI

3 akcenty długie w A

   w Wn1 (→WfWa)

   w Wn2

..

W A znaki na początku t. 25, 27 i 31 są wprawdzie dość długie – w t. 25 i 31 dochodzą prawie do es1 – jednak ich kształt i położenie (rozpoczynają się wyraźnie przed g1), a także analogia z t. 1, 3 i 7 przemawiają za odczytaniem ich jako akcentów długich. Różnice długości znaków widoczne w Wn1 (→WfWa) wynikają z traktowania ich jako widełek diminuendo i dopasowywania ich końców do najbliższych nut. W Wn2 dokonano adiustacji ujednolicającej trzy omawiane znaki.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn