Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne


Wysokość

t. 167

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

..

Na 2. mierze taktu w AI nie ma kasowników obniżających fis na dis1 na d1. O niedokładno­ści Chopina świadczy analogia z t. 159, występo­wanie d zarówno w tonacji D-dur w t. 165, jak i F-dur od 2. miary t. 166, a przede wszystkim obecność tych kasowników we wszystkich pozo­stałych źródłach.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Znaki chromatyczne w różnych oktawach , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji

t. 168

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed dis. Znak dodano również w Wa.
W ślad za Wn pomijamy  niepotrzebnie w pozostałych źródłach powtórzony przed ais1 na końcu taktu.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Znaki ostrzegawcze , Ostatni znak przykluczowy

t. 170

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

..

Jako ostatnią ćwierćnutę dolnego głosu pr.r. Wa ma błędnie a1. Niewątpliwy błąd tercjowy popełniono najprawdopodobniej właśnie w Wa, gdyż w Wf nie widać śladów poprawek w tym miejscu.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wa , Błąd tercjowy

t. 170

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

..

Ćwierćnuta dolnego głosu pr.r. na 2. mierze taktu zapisana jest w AI jako fisis1. Chopin zmienił ją na g1 pisząc Af – obok nuty widać skreślenie fisis1.
W Wa – tak jak w t. 164 – dodano kasowniki ostrzegawcze przed a.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Korekty enharmonii

t. 171-172

Utwór: op. 50 nr 3, Mazurek cis-moll

Wersja AI

!!!   miniat: wycinek, 2 i 3 miara 171 + cały 172, tylko górna 5-linia                          EZTU, ale 171 ais1 zamiast b1 na 2 i kaso a1 na 3 oraz bez ligi a1. Ponadto 172 akord na 2 (w obu rękach) na swoim miejscu (TGTU)

Af (→Wf)

EZnieU + 172 akord na 2 (w obu rękach) na swoim miejscu (TGTU)

To samo z  a2 w Wa

EZnieU + 172 akord na 2 (w obu rękach) przesunięty o 12-16 w prawo, żeby się zmieścił kaso a2 przed półnutą (nie ruszać # his1)

Wn

EZTU + 172 akord na 2 (w obu rękach) na swoim miejscu (TGTU)

..

Ustalenie, czy i którą wersję Chopin uważał za ostateczną jest bez dostępu do [An] niemożliwe. Zasadnicza zgodność AI i Wn sugeruje, że ta wersja powstała jako pierwsza, jednak nawet gdyby rzeczywiście tak było, nie oznacza to, że alternatywny pomysł – wersja Af – stanowił już ostatnie słowo. Nie brak bowiem udokumentowanych źródłowo przykładów powrotów do wersji pierwotnych, co tak przejmująco opisała George Sand. Mając zatem do wyboru dwie równorzędne wersje autentyczne, w tekście głównym podajemy tekst Wn, jako źródła podstawowego przyjętego dla całego op. 50.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Wahania Chopina , Zmiany akompaniamentu , Korekty enharmonii