Tekst główny
Tekst główny
Atut - Autograf pierwszego Tutti
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
WfD - Egzemplarz Dubois
WfFo - Egzemplarz Forest
WfH - Egzemplarz Hartmann
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewiczowej
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Poprawiony nakład Wn1
Wn2a - Zmieniony nakład Wn2
Wn3 - Drugie wydanie niemieckie
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa2 - Poprawiony nakład Wa1
Wa3 - Zmieniony nakład Wa2
porównaj
  t. 390

 w Wf

!!!   miniat: nic.                    EZnieU

 w Wn i Wa

EZnieU

 z  proponowany przez redakcję

EZTU

W źródłach nie ma  pod znakiem obiegnika, jednak "poprzeczka" widoczna w znaku Wf –  – bywała używana do zaznaczenia, że dolną nutę obiegnika należy podwyższyć (patrz np. Nokturn H op. 62 nr 1, t. 12, w którym Chopin w jednym z autografów zapisał obiegnik znakiem , a w innym wypisał drobnymi nutkami, z których dolna jest podwyższona). Zwraca również uwagę, że znak w Wf jest odwrócony, co może sugerować nienaturalną w tym kontekście kolejność zamiennych nut (najpierw dolna, potem górna). Notacji tej, zapewne przypadkowej, nie powtórzono ani w Wn, ani w Wa. W tekście głównym podajemy ogólnie przyjętą pisownię, odpowiadającą najbardziej prawdopodobnemu wykonaniu obiegnika.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn

notacja: Ozdobniki

Przejdź do tekstu nutowego

.