|
|
4 akcenty długie w A |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
4 krótkie akcenty w Wn2 |
i różne akcenty w
Notacja akcentów w A jest wyraźna i jednoznaczna – cztery akcenty długie na 3. miarę każdego taktu. Mimo to w wydaniach nie odtworzono wiernie ani umiejscowienia, ani długości znaków. Wszystkie zmiany w Wn1 i Wf mają niewątpliwie przypadkowy charakter, co przy ciasno upakowanym tekście prowadzi do niejasności i utrudnia interpretację i odtworzenie ich pisowni. Akcenty rozpoczynają się niekiedy tak blisko 
, że wydaje się, iż oba znaki tworzą parę wspólnie akcentującą jedno uderzenie (Chopin dość często używał takich połączeń, ale tutaj A wyklucza takie rozumienie tych znaków). W Wf takie pary umieszczono na tyle niedokładnie, że w t. 30 i 32 znaki zdają się przypadać dopiero na 3. miarę taktu. W Wa ujednolicono notację t. 30-32, uznając że całe pary 
mają dotyczyć 2. miary; rodzaj użytych akcentów nie jest przy tym oczywisty, ale są one dłuższe niż np. znaki w t. 24-26 i 28. Wn2 odtwarza pisownię A, zastępując jedynie akcenty długie krótkimi.
Podobne niejasności i zniekształcenia pisowni występują także w t. 369-375.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie, Adiustacje Wa, Niedokładności Wn, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki