mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 48

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Akcent długi w A

Krótki akcent w Wn i Wa2 (→Wa3)

Bez znaku w Wf (→Wa)
..

Wpisany w A niewątpliwy akcent długi odtworzono w Wn jako krótki, a w Wf (→Wa1) pominięto. Nie widać powodu, by przypisać którąś z tych zmian interwencji Chopina. W późniejszych Wa akcent dodano zapewne na podstawie Wn.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Niedokładności Wn

t. 49-50

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

..

W A (→Wn→Wf) nie ma klucza wiolinowego w t. 50 (nie uwzględniamy ołówkowego znaku dopisanego obcą ręką, zapewne później). W Wn (→Wf) pominięto także klucz basowy w t. 49. Błąd poprawiono w Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Błędy A , Błędy powtórzone Wn , Błędy powtórzone Wf

t. 50

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Ćwierćnuty w A

!!!   miniat: nic           Tu pusta klisza 

Punktowane ćwierćnuty w Wn (→Wf→Wa)
..

Wersja wydań jest niemal na pewno błędna – być może sztycharz Wn uznał pospiesznie napisane pauzy półnutowe dla partii solowej za kropki przedłużające ćwierćnuty.

W Wf pominięto pauzę półnutową dla pr.r.

Jeśli w t. 45 wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać pierwszą wersję.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wf , Błędy Wn

t. 52

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Łuk A, odczyt dosłowny

Łuk A, interpretacja kontekstowa

Łuk Wn1 (→Wf)

EZnieU1

Łuki dla obu rąk w Wa i Wn2

Łuki dla obu rąk proponowane przez redakcję
..

Łuk wpisany w A obejmuje tylko ten takt, jednak łuk w następnym takcie (na nowej stronie rękopisu) wyraźnie wskazuje na kontynuację. W tekście głównym przyjmujemy, że to ten drugi łuk określa tu intencję Chopina. Łuk Wn1 (→Wf) jest ewidentnie pomyłkowy, co zadiustowano w Wa i Wn2. W wydaniach tych uzupełniono również łuk w partii l.r., co można uważać za uzasadnione wobec konsekwentnego łukowania partii obu rąk w pozostałych częściach tego fragmentu (t. 44-55).

Jeśli w t. 45 wybrano wersję z akompania­men­tem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z trzech pierwszych wersji źródłowych.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Niedokładne łuki A , Adiustacje Wn , Niepewna kontynuacja łuku

t. 53

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. II

Długi i 2 krótkie akcenty w A

!!!   miniat: ta co do łuków.              EZTU

Długi i krótki akcent według A

Idem, tylko pr.r.

2 krótkie akcenty l.r. w Wn1 (→Wf)

EZnieU

2 krótkie akcenty w Wn (→interpretacja kontekstowa Wf)

Bez znaków według Wf (odczyt dosłowny→Wa1→Wa2)

2 pionowe akcenty l.r. w Wa1 (→Wa2)

EZnieU2 tylko l.r.

4 pionowe akcenty w Wa3

2 pionowe akcenty według Wa3

2 krótkie akcenty w Wn2

EZnieU1
..

Notacja akcentów w 1. połowie taktu nie jest całkiem jasna. W A pierwszy akcent ma ramiona różnej długości, tak iż nie wiadomo, czy chodzi o długi, czy krótki znak. Analogia z podobnymi motywami na początku t. 48-49 i 54-55 skłania do uznania go za akcent długi (nasz tekst główny). Z drugiej strony, w żadnym z wymienionych taktów nie ma akcentu na 2. mierze, co osłabia moc tej analogii.
Nie jest też jasny cel podwójnego zaakcentowania 2. ćwierćnuty, czego zresztą nie uwzględniono w Wn (→Wf→Wa1→Wa2). Ponadto w większości wydań oba akcenty przydzielono do l.r., co jest zapewne skutkiem niedokładności sztycharza Wn1 (poprawionej w Wn2, w którym akcenty umieszczono na środku pomiędzy pięcioliniami). Zmiany w kroju i liczbie akcentów wprowadzane w Wa są z pewnością nieautentyczne.

Jeśli w poprzedniej uwadze wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji bez akcentów dla l.r. (drugą lub szóstą).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Niedokładności Wn , Adiustacje Wn