|
Długi i 2 krótkie akcenty w A !!! miniat: ta co do łuków. EZTU |
|
|
Długi i krótki akcent według A Idem, tylko pr.r. |
|
|
2 krótkie akcenty l.r. w Wn1 (→Wf) EZnieU |
|
|
||
|
||
|
2 pionowe akcenty l.r. w Wa1 (→Wa2) EZnieU2 tylko l.r. |
|
|
4 pionowe akcenty w Wa3 |
|
|
2 pionowe akcenty według Wa3 |
|
|
2 krótkie akcenty w Wn2 EZnieU1 |
Notacja akcentów w 1. połowie taktu nie jest całkiem jasna. W A pierwszy akcent ma ramiona różnej długości, tak iż nie wiadomo, czy chodzi o długi, czy krótki znak. Analogia z podobnymi motywami na początku t. 48-49 i 54-55 skłania do uznania go za akcent długi (nasz tekst główny). Z drugiej strony, w żadnym z wymienionych taktów nie ma akcentu na 2. mierze, co osłabia moc tej analogii.
Nie jest też jasny cel podwójnego zaakcentowania 2. ćwierćnuty, czego zresztą nie uwzględniono w Wn (→Wf→Wa1→Wa2). Ponadto w większości wydań oba akcenty przydzielono do l.r., co jest zapewne skutkiem niedokładności sztycharza Wn1 (poprawionej w Wn2, w którym akcenty umieszczono na środku pomiędzy pięcioliniami). Zmiany w kroju i liczbie akcentów wprowadzane w Wa są z pewnością nieautentyczne.
Jeśli w poprzedniej uwadze wybrano wersję z akompaniamentem harmonicznym, to tutaj należy wybrać jedną z wersji bez akcentów dla l.r. (drugą lub szóstą).
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Niedokładności Wn, Adiustacje Wn
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki