mUltimate Chopin

op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis
Filtrowanie: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Wysokość
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Cofnij Wyczyść

Wysokość

t. 85

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Typowe Chopinowskie przeoczenie – brak  przywracającego es2 – nie zostało poprawione w żadnym z wydań. Jest to szczególnie dziwne w Wf, w którym usunięto  przed e2, niepotrzebnie powtórzony na 4. szesnastce A (→Wn) .

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf , Błędy Wa , Przeoczenia odwołania alteracji , Błędy Wn , Znaki ostrzegawcze , Błędy A , Adiustacje Wf

t. 93

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Przeoczony przez Chopina w A  przywracający f2 uzupełniono już w Wn1 (→Wf→Wa, →Wn2).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Przeoczenia odwołania alteracji , Adiustacje Wn , Błędy A

t. 93

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

Ślady skrobania i zagęszczenie nut widoczne w A w 2. połowie biegnika dowodzą jego rozbudowania w trakcie pisania A. Zdaniem redakcji, pierwotnie cała grupa liczyła 15 nut, a jej 2. połowa była taka jak w t. 85.

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A , Zmiany linii głównej

t. 94

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

..

W tekście głównym dodajemy  ostrzegawczy przed es.

kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne

t. 98

Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. I

Bez c2 w A i Wn2

!!!   miniat: 3 ostatnie ósemki, tylko dolna 5-linia, bez łuku.               Tu pusta klisza 

c2 w Wn1

EZTU bez łuku (sama główka)

c2 przetrzymane w Wf (→Wa)

EZTU (główka i łuk)
..

Dodatkowa nuta c2 mogła być dodana przez Chopina w korekcie Wn1 (→Wf→Wa). Rysunek melodyczny akompaniamentu, w którym druga ósemka każdej pary położona jest wyżej niż poprzedzający dwudźwięk lub akord, sugeruje, że nuta ta prawdopodobnie miała być przetrzymana, co zostało następnie zrealizowane w korekcie Wf (→Wa). Niewykluczone też, że dodatkowe c2 zostało w Wn1 wydrukowane pomyłkowo i pozostawione niepotrzebnie po dodaniu właściwej nuty, as1 (błąd tercjowy). Łuk przetrzymujący tę nutę, dodany w korekcie Wf (→Wa) i eliminujący jej powtarzanie, byłby wówczas "uproszczoną korektą", jakie zdarzały się w utworach Chopina, np. w Polonezie c op. 40 nr 2, t. 125. W Wn2 przywrócono wersję A.

W tekście głównym podajemy wersję Wf jako zamierzoną lub akceptowaną przez Chopina. Wersję A można uważać za równorzędny wariant, natomiast wersja Wn1 jest niemal na pewno błędna.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Błędy Wn , Błąd tercjowy , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Autentyczne korekty Wn , Połowiczne korekty