Łuki
|
t. 30
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Łuk, biegnący od półnuty c2, to wyrazisty przykład użycia przez Chopina tzw. łuków-tenuto, podkreślających konieczność wytrzymania ostatniej nuty pod łukiem. Por. np. Koncert f op. 21, cz. II, t. 84. kategoria redakcyjna: Informacje źródłowe i stylistyczne zagadnienia: Łuki tenuto |
||||||||
|
t. 39
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Trudno stwierdzić, jak powstała różnica w łukowaniu pomiędzy KF (→Wn) a A i pozostałymi źródłami. Najbardziej prawdopodobna wydaje się pomyłka kopisty, choć nie da się całkiem wykluczyć, że rozpoczynający się w tym takcie, pominięty przez kopistę łuk został dopisany przez Chopina. Niezależnie od sposobu, w jaki powstała, wersja KF nie wzbudziła zastrzeżeń Chopina, gdy dopisywał widełki dynamiczne w tym i dalszych taktach. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności KF |
||||||||
|
t. 48
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Odczytane dosłownie, łuki A nie obejmują ćwierćnuty a2, co spowodowało mylne, jak się wydaje, odczytanie przez Wf. W tekście głównym podajemy niewątpliwie poprawne łuki KF (→Wn) i Wa. Jest zresztą bardzo prawdopodobne, że łuk w t. 47-48 został w KF przedłużony przez Chopina. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A |
||||||||
|
t. 50-51
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Połączenie łuków w Wf i Wa można w świetle zapisu A uznać za usprawiedliwione, najprawdopodobniej jednak zamysł Chopina, z zakończeniem tenuto łuku w t. 50, został właściwie odczytany w KF. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wn , Łuki tenuto |
||||||||
|
t. 53-54
|
Utwór: op. 25 nr 4, Etiuda a-moll
..
Ciągły łuk Wa jest przypuszczalnie wynikiem niedokładnego odczytania lub uproszczonej interpretacji przez sztycharza lub kopistę. W wydaniu tym jeden łuk biegnie od t. 49 do t. 62. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wa |
