mUltimate Chopin

op. 10 nr 12, Etiuda c-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Autentyczne korekty Wf

t. 41

Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll

G1 w A

!!!   miniat: ta ósemka, tylko dolna 5-linia.    Tu tylko dolna nuta (chorągiewka odpowiednio niżej)

Oktawa w Wf (→Wn,Wa)

!!!!!!!!!!   TGTU, ale laska krótsza i chorągiewka niżej (zgodnie z regułą, czyli laska długości oktawy)
..

Oktawa w Wf (→Wn,Wa) została najprawdopo­dob­niej wprowadzona przez Chopina w czasie korekty Wf. Jest wszakże rzeczą zastanawiającą, że widoczne w Wf ślady dokonywanych zmian sugerują poprawki z zupełnie innej wersji (decymy As1-c ?).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 41-44

Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll

Możliwe akcenty długie w A

!!!  miniat: 6 szesnastek t. 41, odstęp, 4 końcowe 42 (poprzedzone kluczem basowym), odstęp, 4 pierwsze 44, z numerami taktów.     Tu akcenty długie 41 wszystkie, 42 bez ostatniego, 43 tylko pierwszy

Możliwe akcenty krótkie w A

!!! to co przedtem tylko krótkie

Akcenty krótkie w Wf (→Wn)

!!!    t. 41: pierwszy, 3. i 4.,   t. 42-43 wszystkie, t.  44 nic

Wa3

!!!    to co Wf, tylko 41 wszystkie (krótkie!)

Wa4

!!!    TGTU bez nawiasów 44 (krótkie akcenty)

Akcenty krótkie proponowane przez redakcję

!!!!!!!!  NOWE  TGTU  !!!!!!! stare, ale krótkie akcenty

Akcenty długie proponowane przez redakcję

!!!!   stare TGTU
..

Notacja akcentów w większości źródeł nie jest dokładna. W A w t. 43-44 Chopin ograniczył się do ogólnej sugestii akcentowania, w Wf (→Wn,Wa) znaki częściowo uzupełniono (tylko w t. 43). Zwraca też uwagę różnica w t. 41-42 – w Wf (→Wn) pominięto akcent na 2. miarę t. 41 (uzupełniony w Wa3), ale dodano znak nad ostatnią grupą t. 42. Wszystkie przypadki pominięcia znaku są zapewne wynikiem nieuwagi. W tekście głównym uwzględniamy wszystkie akcenty w t. 41-43 i sugerujemy uzupełnienie znaków w t. 44. Tak uzupełniony tekst ma Wa4.

Osobny problem stanowi rodzaj akcentów, jakie Chopin miał w tych taktach na myśli pisząc A. Za bardziej naturalne w tym kontekście redakcja uważa akcenty krótkie i tak też to zrozumiano w Wf (→Wn,Wa). Ze względu jednak na istniejące wątpliwości, jako możliwe odczytanie A i alternatywną wersję tekstu głównego proponujemy także akcenty długie.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Akcenty długie , Autentyczne korekty Wf

t. 43-45

Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll

 w A

!!!!   miniat: akord pr.r. 43 + 1. miara t. 45 (tylko górna 5linia), z numerami taktów.      Tu ff 45 pod 16kami.

Dwa  w Wf (→Wn1→Wn2, →Wa)

!!!   TGTU

Jedno  w Wn3 (→Wn4)

!!!   tylko 43
..

Wskazówki dynamiczne A różnią się w t. 43 i 45 od tych, które podają wydania. Ponieważ trudno sobie wyobrazić, by tak znaczne różnice powstały zupełnie przypadkowo, najprawdopodobniejszym ich wyjaśnieniem jest przyjęcie, że oba  zostały w Wf (→Wa,Wn1→Wn2) dodane przez Chopina, być może wobec pominięcia  w t. 45. W tej sytuacji w tekście głównym podajemy jedynie wskazówki Wf, jako wyraz najpóźniejszej deczyzji Chopina. Por. t. 50.
Brak  w Wn3 (→Wn4) może być przeoczeniem lub adiustacją.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf

t. 50

Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll

..

Widełki  zostały dodane przez Chopina w korekcie Wf (→Wn,Wa).

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf

t. 51-63

Utwór: op. 10 nr 12, Etiuda c-moll

 i  w A

!!!    miniat: od akordów 51 do końca 52 (ewentualnie do oktawy d2-d3), ścieśnione, tylko górna 5-linia. Tu  51, 53, 63 pod 8ką z kropką (2. akord), 61-62 puste, a  wszędzie między c2-c3 a cis2-cis3. Widły na miniaturze po znakach

Wf (→Wn,Wa) 

!!!   51, 53, 60 i 63 =TGTU, 52=A, 61-62 pusto; na miniaturze odpowiednio (51=TGTU, 52=A, także widły)

Propozycja redakcji

!!!   TGTU (bez t. 61-62)
..

W A znaki dynamiczne – , a zwłaszcza  – w t. 51-53, 60 i 62-63 wpisane są dopiero na 4. mierze taktu, niekiedy na znakach . Jest to, zdaniem redakcji, przykład użycia przez Chopina dawniejszej konwencji notacyjnej – patrz t. 10-12. W Wf (→Wn,Wa) tylko jedno z określeń odtworzono zgodnie z A (w t. 52), niektóre przeoczono (w t. 61-62 omówionych osobno), a pozostałe umieszczono w taki sposób, by dotyczyły całych oktawowych motywów zgodnie z obecnie obowiązującymi regułami pisowni. Por. uwagi dotyczące znaków  w t. 51-63.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Autentyczne korekty Wf , Znaki położone centralnie