Zagadnienia : Przeoczenia znaków aktualnej tonacji
- « Poprzednia
- 1
- …
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- …
- 86
- Następna »
t. 404
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Wersja Wn1 (→Wf→Wa) jest niemal na pewno błędna – przerwanie oktawowego prowadzenia najwyższego głosu nie ma tu żadnego uzasadnienia. W tekście głównym zachowujemy więc wersję A. Oceny tej nie zmienia dodanie w Wn1 przeoczonego przez Chopina podwyższającego des3 na d3, gdyż zrobił to zapewne adiustator (w A Chopin przeoczył także podwyższający des2 na d2). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wn , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A |
|||
t. 413
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
Brak znaku chromatycznego przed 2. szesnastką to prawdopodobnie niedopatrzenie (sztycharza lub samego Chopina). Wskazuje na to sytuacja w t. 414, w którym przed des3 – tam niewątpliwym – także nie ma potrzebnego . kategoria redakcyjna: Adiustacje redakcyjne zagadnienia: Błędy Wf , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Ostatni znak przykluczowy |
|||
t. 414
|
Utwór: op. 16, Rondo Es-dur
..
Przed 4. szesnastką nie ma w Wf (→Wa1) znaku chromatycznego, co daje d3 zarówno na 4., jak i 6. szesnastce. Wobec panującej od połowy t. 412 tonacji Ces-dur (as-moll) musi to być uznane za błąd, prawdopodobnie powtórzony za [A]. Niezbędny obniżający d3 na des3 dodano w Wn i Wa2 (→Wa3). kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Ostatni znak przykluczowy , Błędy powtórzone Wa |
|||
t. 420
|
Utwór: op. 11, Koncert e-moll, cz. I kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy powtórzone Wa |
|||
t. 422-423
|
Utwór: op. 21, Koncert f-moll, cz. III
..
Odczytana dosłownie wersja A (→Wn1→Wf1) jest z pewnością błędna, mimo że oba takty są tak samo zapisane za drugim razem (t. 462-463). Świadczy o tym akord B-g-des1-f1 (a nie -e1) brzmiący w orkiestrze od początku t. 422, a przede wszystkim bemole obniżające e3 na es3, które w obu taktach zostały dodane w korekcie Wf2 (→Wa), niemal na pewno przez Chopina. Bemole dodano także w Wn2. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany zagadnienia: Adiustacje Wn , Przeoczenia znaków aktualnej tonacji , Błędy A , Autentyczne korekty Wf |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- …
- 86
- Następna »