Zagadnienia : Łuki obejmujące
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- Następna »
|
t. 101-102
|
Utwór: op. 29, Impromptu As-dur
..
W Wn1 t. 101-102 objęte są jednym łukiem. Prawdopodobnie jest to wynik niezrozumienia nieprecyzyjnej pisowni A, w którym nieco wydłużony początek łuku rozpoczyna nowy system. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące |
||||||
|
t. 157-158
|
Utwór: op. 35, Sonata b-moll, cz. I
..
Biorąc pod uwagę wersje Wf i KG, można przypuszczać, że łuk KG na końcu t. 157 mógł być dopisany przez Chopina. Celem tej zmiany niewątpliwie był łuk obejmujący cały motyw trzyósemkowy (jak 4 takty wcześniej), czego domyślono się w Wa (poprawkę mógł też wprowadzić sam Chopin w podkładzie do Wa). W Wn zapis KG odtworzono dosłownie jako zbiegnięcie łuków. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Łuki obejmujące , Niedokładności Wa , Autentyczne korekty KG , Niepewna kontynuacja łuku |
||||||
|
t. 206
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
A ma 2 łuki nad partią l.r. – jeden, obejmujący prawie cały takt i drugi, rozpoczynający się wyraźnie od 2. ćwierćnuty (d-b) i kończący się po 3. ćwierćnucie, pod pierwszym, dłuższym łukiem, a nad obszernym skreśleniem i wpisaną niżej, ostateczną wersją 4. ćwierćnuty. W Wf (→Wn,Wa) uwzględniono tylko górny, długi łuk, interpretując go jako całotaktowy. Zdaniem redakcji, odczytanie to, choć graficznie mogłoby być uznane za poprawne, jest jednak błędne. Górny łuk dokładnie obejmuje bowiem skreśloną, pierwotną wersję pięcioćwierćnutowego pochodu kwint i sekst, którego początek wpisany jest wskutek poprawek zaraz po oktawie D1-D. Jeśli więc brać pod uwagę nieskreślone nuty, początek łuku rzeczywiście wypada nad oktawą, jednak właśnie dla uniknięcia nieporozumienia dopisany został drugi łuk, wskazujący zamierzony początek łuku w relacji do ostatecznej wersji pochodu dwudźwięków. W tekście głównym podajemy zatem łuk obejmujący 5 ćwierćnut, co było intencją Chopina zarówno w pierwotnej, jak i w ostatecznej wersji pochodu dwudźwięków. Jest on też zgodny z mniej problematycznym łukiem nad podobną figurą w następnym takcie. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące |
||||||
|
t. 207-208
|
Utwór: op. 23, Ballada g-moll
..
Doprowadzenie łuku aż do następnego taktu to wyraźna nadinterpretacja zapisu A przez sztycharza Wf (→Wn,Wa), być może zasugerowana łukiem pr.r., który faktycznie dochodzi do kwinty g1-d2. W tekście głównym zachowujemy pisownię A, w którym łuk jest napisany z rozmachem, ale nie sugeruje przekroczenia kreski taktowej. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Łuki obejmujące , Adiustacje Wf |
||||||
|
t. 338-347
|
Utwór: op. 31, Scherzo b-moll
..
Odczytane dosłownie łuki A w t. 338-339 i 346-347 wydają sie sięgać do nuty basowej w następnym takcie. Zdaniem redakcji, jest to jednak niedokładność, maniera pisania łuków bardzo niekiedy wykraczających poza zamierzony zasięg – por. np. łuki frazowe w t. 320 (skorygowany) i 326 (patrz też Mazurek g op. 24 nr 1. t. 21, 23-24). Z tego względu w tekście głównym podajemy naturalne pianistycznie łuki, wzorowane na tych, które Chopin wpisał w analogicznych t. 440-441 i 448-449. Rozwiązanie to wprowadzono już w Wn2 (→Wn3). kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach zagadnienia: Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące , Niedokładności KF |
- « Poprzednia
- 1
- 2
- 3
- 4
- Następna »