mUltimate Chopin

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Łuki obejmujące

t. 9

Utwór: op. 29, Impromptu As-dur

A

Mniej prawdopodobne

odczytanie A (→Wn1), Wf

Wa, Wn2 (→Wn3→Wn4) 
..

Początek łuku, umiejscowiony w A nieprecyzyjnie, odczytujemy jako obejmujący 1. nutę motywu. W wydaniach łuk zaczyna się ósemkę wcześniej. W Wa łuk biegnie aż do końca t. 10, a w Wn2 (→Wn3→Wn4) aż do końca t. 12.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące

t. 11-12

Utwór: op. 28 nr 10, Preludium cis-moll

Łuk w A (→Wf→Wa)

!!!   miniat: wycinek jw.                   TGTU = łuk

Bez łuku w KF (→Wn)
..

Brak łuku w KF (→Wn) to przeoczenie Fontany.
Łuk A był przedłużany, tak by objąć także ostatnią ćwierćnutę t. 12. Dopisany fragment kończy się już w następnym takcie, w którym nie ma jednak żadnego elementu notacji, do którego można by go doprowadzić. Jest to więc tylko niedokładność, zresztą nierzadka u Chopina.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Poprawki A , Łuki obejmujące , Błędy KF

t. 25-27

Utwór: op. 28 nr 11, Preludium H-dur

Łuki rozdzielone w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: wycinek, t. 25-26, tylko dolna 5-linia; tu kombinowany.                           EZTU 2 łuki

Ciągły łuk w A (możliwa interpretacja→Wf→Wa)

EZnieU

Bez łuku w t. 26-27 w KF (→Wn)

EZTU tylko lewy
..

Podobnie jak w partii pr.r., kwestia kontynuacji łuku l.r. nie jest w A jasna ze względu na przejście do nowej linii – łuk w t. 25 (na końcu linijki) może sugerować kontynuację, nie tyle długością, ile brakiem końcowego zaokrąglenia, jednak łuk w t. 26 tego nie potwierdza. Z powodów omówionych we wskazanej uwadze o łuku pr.r. uważamy rozdzielenie łuków za bardziej prawdopodobne i tę wersję proponujemy w tekście głównym.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące , Błędy KF , Niepewna kontynuacja łuku

t. 32-33

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuki A, odczyt dosłowny

EZnieU1

Łuki A, interpretacja kontekstowa

EZTU

Łuki Wf (→Wn,Wa)

min: dodać obrazek na początku opisu, 2 ćwierćnuty t. 33;       EZnieU
..

Napisane z rozmachem łuki l.r. wyraźnie obejmu­ją w A grupy pięciu powtarzanych akordów. Ich wcześniejsze rozpoczęcie w Wf (→Wn,Wa) jest wynikiem rutynowego podejścia sztycharza Wf, który za najbardziej prawdopodobne uważał łuki całotaktowe. O tym, że realny zapis A podlegał dość dowolnej interpretacji, świadczy koniec łuku nad t. 32, który mimo że w A sięga aż do t. 33, w Wf kończy się na ostatniej ćwierćnucie t. 32 (w tym wypadku niewątpliwie słusznie).

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Niedokładne łuki A , Łuki obejmujące

t. 37-39

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuki od 2. i 5. ćwierćnuty w A

TGTU = 6 łuków l.r.

Łuki od 1. i 4. ćwierćnuty w Wf (→Wn,Wa)

EZnieU (tylko 1. zrobiony)
..

W A łuki l.r., choć pisane z rozmachem, wyraźnie obejmują tylko 2. i 3. ćwierćnutę każdej połówki taktu. Mimo to w Wf (→Wn,Wa) objęto nimi także 1. ćwierćnutę, co jest wyrazem skłonności sztycharzy do dopasowywania zakresu łuków (a także widełek dynamicznych) do struktur rytmicznych, w tym wypadku połówek taktów.
Patrz też uwaga do t. 36.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wf , Łuki obejmujące