Zagadnienia : Błędy Wf
- « Poprzednia
- 1
- …
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- …
- 327
- Następna »
t. 4-5
|
Utwór: op. 45, Preludium cis-moll
..
Położenie znaku w Wf1 w zasadzie oznacza wzięcie pedału na ostatniej mierze t. 4, co ze względów harmonicznych nie mogło być zamiarem Chopina. Notacja ta jest prawdopodobnie wynikiem niezrozumienia autografu, w którym znak mógł być w ten sposób umieszczony z uwagi na brak miejsca pod bardzo nisko położoną nutą (Cis1 w t. 5). Pisownia Wf2, w którym t. 4 kończy linijkę tekstu, jest już jednoznacznie błędna. W Wa i Wn umieszczono poprawnie w t. 5. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
|||||||||||||||||
t. 4
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Alternatywne palcowanie podajemy na podstawie Chopinowskiego wpisu w Wfkor. W gotowym Wf (→Wn1→Wn2, →Wa) te trzy cyfry umieszczono błędnie o szesnastkę wcześniej. Szczególnie dziwi powtórzenie tego błędu w Wa, w którym palcowanie zostało zrewidowane i uzupełnione przez Fontanę (por. t. 12). Adiustatorzy Wn3, Wn4 i Wn5 starali się kolejno uprościć i uprecyzyjnić zapis palcowania w tym miejscu, żaden jednak nie domyślił się, na czym polegał błąd. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||
t. 4
|
Utwór: op. 10 nr 2, Etiuda a-moll
..
Znak w Wf (→Wn,Wa) jest jednym z niewielu, które w Wfkor były już wydrukowane. Jego zgodność z intencją Chopina nie jest w związku z tym pewna ze względu na możliwość odwrócenia kierunku znaku w wyniku błędu sztycharza (por. np. Etiudę c nr 12, t. 53). Błąd tego rodzaju wydaje się prawdopodobny, gdy wziąć pod uwagę kończący się tu czterotakt i następujący powrót pierwszej frazy z jej crescendem oraz prawdopodobne w Ao. kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach zagadnienia: Akcenty długie , Błędy Wf , Odwrócenie znaku |
|||||||||||||||||
t. 4
|
Utwór: op. 10 nr 11, Etiuda Es-dur
..
Pochodzenie dodatkowej nuty es, którą w 1. akordzie taktu ma Wf (→Wn,Wa), nie jest jasne. Chopin mógł ją dodać korygując Wf, ale bardziej prawdopodobne wydaje się, że została ona wydrukowana omyłkowo zamiast g (błąd tercjowy) lub B (na tę możliwość wskazuje długość wężyka arpeggio). Prawidłową nutę następnie dodano, ale nie usunięto pomyłkowej, co jest charakterystycznym błędem sztycharzy (przy ówczesnej technice druku usunięcie znaku było operacją bardziej skomplikowaną i pracochłonną niż dodanie). Podobne błędy popełniono niejednokrotnie w utworach Chopina, np. w Scherzu h op. 20, t. 135 i 292, Balladzie g op. 23, t. 171 i Polonezie A op. 40 nr 1, t. 93. Por. uwagę do Etiudy Ges nr 5, t. 59. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf , Błędy wynikające z poprawek , Błąd tercjowy , Autentyczne korekty Wf |
|||||||||||||||||
t. 4
|
Utwór: op. 10 nr 9, Etiuda f-moll
..
Pominięcie w Wf (→Wn,Wa) oznaczenia jest raczej następstwem nieuwagi sztycharza niż korekty Chopina. Kompozytor, który w dwóch innych miejscach Etiudy – w t. 48 i 56 – dodał korygując Wf, mógł jednak zaakceptować brak tego oznaczenia. Dlatego proponujemy rozwiązanie wariantowe. kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach zagadnienia: Błędy Wf |
- « Poprzednia
- 1
- …
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- …
- 327
- Następna »