|
EZnieU : łuk EZTU nad całą linijką trzeba przeciąć w punktach styku z łukami EZnieU (3 cięcia). Z 4 powstałych kawałków 2 skrajne pójdą na ESTU, a środkowe ozstaną EZTU. Na EZnieU dorobić odpowiednie pary kawałków łuków EZnieU. To obsłuży tę adnotację i tę na przejściu t. 18-19. Odpowiednio dołączyć jedno lub drugie con anima |
|
EZTU |
Nie jest do końca jasne, w jaki sposób ukształtowało się odmienne łukowanie Wf i KF. Zakończenie łuku na szesnastce g1 w t. 16 występowało zapewne w [A], gdyż łuk taki występuje zarówno w Wf, jak i w KF. W kopii jednak dołączono do niego drugi łuk, doprowadzony do końca t. 18 (na końcu linii). To dołączenie łuku nie było więc, ściśle rzecz biorąc, poprawką z wersji Wf, gdyż nie widać, by w KF był początkowo wpisany łuk rozpoczynający się w t. 17. Niemniej jednak sam fakt dorysowania łuku tak, by stanowił kontynuację poprzedniego, świadczy o uważnym pisaniu łuków w tym miejscu i neguje rozdzielenie łuków widoczne w Wf. Ciągły łuk w tym miejscu wydaje się też zręczniejszy muzycznie, gdyż nowa fraza, jeśli już miałaby być wyodrębniona, to raczej wraz z przedtaktem, czyli 3. miarą t. 16, tak jak to wyraźnie oznaczono w podobnej sytuacji w t. 24.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
zagadnienia: Autentyczne korekty KF
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji