Rozróżnienie krótkich i długich akcentów nie jest w tym Mazurku łatwe. Wydawcy dzieł Chopina bardzo często nie rozróżniali tych znaków, interpretując je dość dowolnie jako akcenty (krótkie) lub różnej długości diminuenda (
). Nakazuje to ostrożność w interpretacji znaków w Wf. Z drugiej strony, także Fontana w swych kopiach nie odtwarzał dokładnie pisowni autografów – por. np. akcenty w autografie i kopii Scherza b op. 31 (przygotowywanego do druku praktycznie w tym samym czasie, co Mazurki), t. 6 i 30, a zwłaszcza 19-20. W tekście głównym nadajemy wszystkim akcentom formę akcentów długich, uwzględniając następujące czynniki:
- kujawiakowy charakter Mazurka – w tej najspokojniejszej, melancholijnej odmianie mazurka charakterystycznym dla mazura i oberka żywiołowym akcentom rytmicznym odpowiadają miękkie, śpiewne naciski wyrazowe;
- długość akcentowanych nut – co najmniej ćwierćnuta z kropką (akcent w t. 24 umieszczony jest nad punktowaną ósemką, ale dotyczy najprawdopodobniej całego akordu, co obejmuje także przetrzymaną ćwierćnutę w środkowych głosach);
- obecność w zapisie kilku niewątpliwych akcentów długich – w KF w t. 8, 17, 19 i 27, w Wf w t. 24 (za długie można też uznać akcenty KF w przedtakcie i w t. 16). Większość wymienionych akcentów KF ma krój typowy dla znaków Chopinowskich, jest więc całkiem prawdopodobne, że dopisał je sam kompozytor.
W Wn wszystkie akcenty w tym Mazurku mają mniej więcej jednakową długość, ok. 5 mm. Porównanie z akcentami w pozostałych Mazurkach tego opusu pokazuje, że leżą one pośrodku całego spektrum różnych długości – od 3 mm (Mazurek h nr 2, t. 4, Mazurek cis nr 4, t. 23, 25, 27 i analog.) do 7 mm (Mazurek Des nr 3, t. 95, Mazurek cis nr 4, t. 39, 116, 134-136). Zdaniem redakcji, większość różnic ma charakter przypadkowy i tylko niekiedy odzwierciedla w jakimś stopniu różnice długości znaków wpisanych w KF. W tej sytuacji, biorąc pod uwagę, że Chopinowskie akcenty długie nie były przez ówczesnych czytelników traktowane jako osobny, dobrze zdefiniowany znak, uznajemy większość znaków za powszechnie stosowane, krótkie akcenty, a jedynie te najdłuższe odtwarzamy jako akcenty długie.
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji