op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 63 nr 3, Mazurek cis-moll
|
Wf,Wn1,WaW TGTU=łuk aż do gis2 w t. 17 |
|
Wn2,3 łuk tylko do fis2 w t. 16 |
Skrócenie łuku w Wn2 (→Wn3) mogło być spowodowane nieprecyzyjnym zapisem Wn1, w którym łuk wprawdzie wykracza poza fis2 w t. 16, ale nie dochodzi do gis2 w t. 17. Z drugiej strony w zbliżonej sytuacji w t. 20-21 łuk w Wn1 jest wyraźniej pociągnięty aż do gis2 w t. 21, a mimo to w Wn2 (→Wn3) dokonano analogicznej adiustacji. W obu miejscach adiustator przypuszczalnie wziął pod uwagę także strukturę Mazurka – t. 17 rozpoczyna nowe, ośmiotaktowe zdanie, a t. 21 jego drugą frazę.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Adiustacje Wn
notacja: Łuki
Powrót do adnotacji