op. 2, Wariacje B-dur
op. 10, 12 Etiud
op. 11, Koncert e-moll
op. 21, Koncert f-moll
op. 22, Polonez Es-dur
op. 24, 4 Mazurki
op. 25, 12 Etiud
op. 26, 2 Polonezy
op. 27, 2 Nokturny
op. 28, 24 Preludia
op. 30, 4 Mazurki
op. 35, Sonata b-moll
op. 50, 3 Mazurki
op. 63, 3 Mazurki
op. 63 nr 3, Mazurek cis-moll
W Wn uściślono zapis rytmu w t. 34 i 38, dodając pauzy pod półnutami es-as. Nieudaną próbę uściślenia prowadzenia głosów podjęto także w WaW – półnuty te zapisano dwugłosowo, co w najlepszym razie zaciemniło obraz, gdyż górny głos liczy 3 ćwierćnuty, a rzekomy dolny cztery. W tekście głównym zachowujemy oryginalną pisownię Wf.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn
notacja: Skróty pisowni i inne