Strona:
Źródło tekstu:
s. 1, t. 1-32
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
We wszystkich wydaniach t. 20 kończy linijkę, co w większości z nich spowodowało niejasność łukowania:
- W Wf łuk w t. 20 można odczytywać jako obejmujący tylko ostatnią ósemkę lub wskazujący na kontynuację. Wyraźnie kontynuujący łuk w t. 21 pozwala rozstrzygnąć tę wątpliwość na korzyść ciągłego łuku. Interpretacja ta znajduje potwierdzenie w zapisie AI i wersję tę podajemy w tekście głównym. Niewątpliwie ciągły łuk mają też WaW i Wn2 (→Wn3).
- W Wn1 łuk w t 20 dochodzi tylko do ostatniej ósemki, ale w t. 21 łuk na tyle wyraźnie wskazuje na kontynuację z poprzedniego taktu, że także ten zapis interpretujemy jako ciągły łuk.
- Także w WaC łuk w t. 20 dochodzi tylko do ostatniej ósemki, niejasny jest natomiast łuk w t. 21. Przyjmujemy, że oznacza to rozdzielone łuki.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładności Wf, Niedokładności Wa, Niepewna kontynuacja łuku
notacja: Łuki
Brakujące oznaczenia na źródłach:
AI, WaW, WaC, Wf1, Wf2, WfS, Wn1, Wn2, Wn3