Począwszy od tych taktów łukowanie całej środkowej części wykazuje znaczne różnice pomiędzy AI i Wf (→Wn,Wa), a to ostatnie przechodziło jeszcze pewne modyfikacje w korekcie Wf2, świadczące o wahaniach Chopina trwających do końca procesu kształtowania się tekstu.
Łukowanie AI zawiera znacznie więcej dłuższych łuków, wskazując dwu- lub czterotaktowe frazy, a czasem nawet dłuższe odcinki o zróżnicowanym charakterze:
- T. 33-42 dzielą się na 2 odcinki, liczące kolejno 4 i 6 taktów. W każdym z nich Chopin wpisał po 3 łuki, dwa jednotaktowe na początku odcinka i dłuższy, dwu- lub czterotaktowy w jego końcowej części, co daje jasny obraz budowy całego dziesięciotaktu.
- W t. 43-52 pierwszy czterotakt nie zawiera dłuższych łuków ze względu na zmiany rejestrów w poszczególnych taktach. Kolejny, sześciotaktowy odcinek (t. 47-52) ma już łukowanie analogiczne do t. 37-42 z czterotaktowym łukiem na końcu. Ten ostatni łuk jest przy tym doprowadzony jeszcze dalej, obejmując także następny czterotakt (do t. 56).
- T. 53-66 objęte są trzema łukami, podzielonymi co 4 takty – do t. 56 biegnie łuk kontynuowany z poprzedniego odcinka, następny obejmuje t. 57-60, a ostatni t. 61 -66, przy czym widać, że początkowo łuk kończył się w t. 64, ale następny został dopisany tak, by utworzyć z nim ciągły łuk.
- Oznaczanie łukami większych struktur widać także w łukach głosu basowego. Każdy z czterotaktów t. 53-56 i 57-60 objęty jest jednym łukiem, a kolejny, rozpoczęty w t. 61 dochodzi do 1. nuty t. 66.
W wersji przygotowanej do druku t. 33-52 mają wyłącznie łuki jednotaktowe. W Wf1 (→Wn) łuki takie występują także pod dwudźwiękami pr.r. w t. 53-58, jednak korygując Wf2, Chopin dodał czterotaktowy łuk nad t. 53-56 i drugi nad t. 57-58, dołączony do już istniejącego nad t. 59-60 (krótsze łuki w t. 61-66 nie uległy zmianom). Stanowi to powrót do pierwotnej koncepcji, aczkolwiek częściowy, gdyż jednotaktowe łuki pod nutami nie zostały usunięte. Może to być wszakże skutkiem niedbałości sztycharza.
W partii l.r. łukowanie wydań jest, pomijając drobne niedokładności, konsekwentne – w trzech kolejnych czterotaktach (t. 53-56, 57-60 i 61-64) motywy pierwszych dwóch taktów mają oddzielne łuki, natomiast druga para taktów jest objęta jednym łukiem.
Scharakteryzowane wyżej różnice omawiamy w uwagach do poszczególnych miejsc – łuki pr.r. patrz t. 39-42, 49-52, 53-56, 57-60 i 61-66, łuki l.r. patrz t. 53-56, 57-60, 61-66 i 66-68. Inne drobne różnice, wynikające z niedokładności i błędów omawiamy w t. 56, 58 i 60.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany
notacja: Łuki
