Wf1
Tekst główny
AI - Wcześniejszy autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
WaW - Pierwsze wydanie angielskie
WaC - Późniejsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 60

Dłuższy łuk w AI

AI, TGTU=łuk do półnuty (prawy koniec

min. łuk dolnego głosu l.r.

Krótszy łuk w Wf (→Wn,Wa)

Wfa, Wn2,3 łuk tylko do drugiej ósemki, bez półnuty

min. łuk dolnego głosu l.r. + półnuta

Podobnie jak w t. 56, uważamy dochodzącą tylko do 2. ósemki t. 60 koniec łuku za niedokładność i w tekście głównym doprowadzamy łuk do pół­nu­ty, jak jest w AI. Zasięg łuku w Wn jest niejasny, gdyż jego końcówka jest bardzo cienka i z trudem dostrzegalna. Łuk celuje w laseczkę półnuty, bierzemy jednak pod uwagę to, co można realnie zobaczyć w nutach stojących na pulpicie fortepianu.

Porównaj to miejsce w źródłach »

Patrz t. 56

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Niedokładności Wn

notacja: Łuki

Przejdź do tekstu nutowego

.