Wn2
Tekst główny
AI - Wcześniejszy autograf
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfS - Egzemplarz Stirling
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Drugie wydanie niemieckie
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
WaW - Pierwsze wydanie angielskie
WaC - Późniejsze wydanie angielskie
porównaj
  t. 24

Bez znaku w AI

AI ten. EZnieU2

min. druga ósemka i półnuta z przestrzenią nad

Odwrócony krótki akcent w Wf (→Wn1,WaC)

Wf, Wn1, WaC red TGTU trans: są krótsze niż nasze

min. druga ósemka i półnuta z przestrzenią nad

Akcent w WaW i Wn2 (→Wn3)

Wn2,3, WaW akcent

min. druga ósemka i półnuta z przestrzenią nad

Odwrócony akcent długi proponowany przez redakcję

Autentyczność odwróconego krótkiego akcentu Wf (→WaC) budzi wątpliwości, gdyż tego typu znaki nie występują w Chopinowskich autografach. Najprawdopodobniej mamy więc do czynienia albo z odwróceniem znaku, jak to oceniono w Wn2 (→Wn3) i WaW, albo z jego skróceniem, co uważamy za bardziej prawdopodobne, ze względu na skojarzenie z motywem wznoszącej sekundy – patrz Koncert e op. 11, cz. II, t. 29, a także Preludium G op. 28 nr 3, t. 17-18.

Chopin dopisał ten znak podczas tworzenia [A]. Odwrócenie go w Wn2 (→Wn3) i WaW mogło być pomyłką lub dowolną adiustacją. 

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Poprawki i zmiany

zagadnienia: Niedokładności Wn, Niedokładności Wa

notacja: Artykulacja, akcenty, widełki

Przejdź do tekstu nutowego

Oryginał w: Biblioteka Narodowa, Warszawa