|
|
EZTU = nuty na obu pięcioliniach, łuk przetrzymujący g2, łuk l.r., kropka staccato pod ostatnią ćwierćnutą kwartoli |
|
|
Notacja Wn EZnieU |
|
|
Notacja Wa EZnieU1 |
W żadnym ze źródeł poszczególne głosy polimetrycznej figury pr.r. nie są ściśle rozmieszczone ani względem siebie, ani w stosunku do ósemek l.r. Zdaniem redakcji, jeśli chodzi o wzajemne relacje głosów pr.r., to jedyna nieścisłość notacji A (→Wf) – zbiegnięcie wszystkich głosów w akordzie as1-d1-g2 – jest intencjonalna i bezpośrednio wskazuje zamierzony przez Chopina sposób wykonania. Natomiast próby udoskonalenia tego zapisu w Wn i Wa są chybione – w obu tych wydaniach triola ósemkowa górnego głosu wypełnia ostatnią ćwierćnutę kwartoli dolnego, co jest błędem, gdyż górne głosy formalnie zapisane są w regularnym podziale trójćwierćnutowym. W Wa ponadto podzielono wspomniany wyżej akord, co choć matematycznie ścisłe, jest jednak sprzeczne z Chopinowską notacją, a zapewne i wykonaniem.
Jeśli chodzi o wzajemne rozplanowanie obu rąk, to za poprawną można uznać jedynie pisownię Wf, jedyną z prawidłową synchronizacją kwartoli pr.r. i ósemek l.r. Notacja A jest pod tym względem po prostu niedokładna, a Wn i Wa – błędna.
W tekście głównym odtwarzamy notację Wf, jedyną niezawierającą błędów w rozplanowaniu nut przy zachowaniu plastycznej pisowni A (akord as1-d1-g2 jako drugie uderzenie kwartoli). W praktyce można zdaniem redakcji zastosować jeszcze jedno uproszczenie, w którym ostatnie 2 ósemki wpisane są w nadrzędny rytm kwartoli ćwierćnut: 
. W zapisie Chopinowskim odstęp między momentem uderzenia ostatniego as1 kwartoli a f1 trioli jest bardzo niewielki (1/6 ósemki), a różnica między pozycją ósemki es2 w zapisie Chopinowskim a proponowanym tutaj jest jeszcze dwa razy mniejsza, co usprawiedliwia ich utożsamienie.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn, Niedokładności A
notacja: Rytm