![](/build/images/logo_left.png)
![](/build/images/en-button.f0fc0795.png)
![](/build/images/pomoc-button.d3d09842.png)
Strona:
Źródło tekstu:
s. 7, t. 110-125
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
![](/build/images/x_button.png)
Akcent A jest – jak wiele innych w tej Balladzie – trudny do jednoznacznej interpretacji. W tekście głównym proponujemy akcent długi, odpowiedni dla motywu o charakterze appoggiatury, jednak użycie krótszego znaku można by uzasadnić skróceniem opóźnienia w stosunku do motywów w t. 110 i 111. Wersję wydań można więc traktować jako równorzędny wariant.
Porównaj to miejsce w źródłach »
kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach
zagadnienia: Akcenty długie
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Brakujące oznaczenia na źródłach:
A, Wf1, Wf2, WfD, Wn1, Wn2, Wn3, Wn4, Wn1a, Wa1, Wa2, Wa3