Strona:
Źródło tekstu:
s. 6, t. 91-109
Tekst główny
Prezentacja
Filtrowanie
Kopiuj link
PDF
Tekst główny
t. 100
Wersja Wn to najprawdopodobniej efekt adiustacji – wobec podobieństwa początku tego motywu do poprzednich figur, uznano autentyczne c1 za pomyłkę. Wersję tę wprowadzono także w Wa3, zapewne na podstawie któregoś z Wn. Zbiegiem okoliczności, kilka lat później taką właśnie pomyłkę – półnuta c1 zamiast d1 w podobnym kontekście harmonicznym – faktycznie popełniono w Wf1 Ballady F op. 38, t. 203.
Porównaj to miejsce w źródłach»
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach
zagadnienia: Adiustacje Wa, Adiustacje Wn
notacja: Wysokość
Brakujące oznaczenia na źródłach:
A, Wf1, Wf2, WfD, Wn1, Wn2, Wn3, Wn4, Wn1a, Wa1, Wa2, Wa3