mUltimate Chopin

op. 23, Ballada g-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Adiustacje Wa

t. 174

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

..

W Wf nie ma kropek przedłużających 1. akord. Oczywisty błąd poprawiono w Wn i Wa.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn

t. 179

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Notacja A (→Wf)

EZTU = nuty na obu pięcioliniach, łuk przetrzymujący g2, łuk l.r., kropka staccato pod ostatnią ćwierćnutą kwartoli

Notacja Wn

EZnieU

Notacja Wa

EZnieU1
..

W żadnym ze źródeł poszczególne głosy polime­trycznej figury pr.r. nie są ściśle rozmieszczone ani względem siebie, ani w stosunku do ósemek l.r. Zdaniem redakcji, jeśli chodzi o wzajemne relacje głosów pr.r., to jedyna nieścisłość notacji A (→Wf) – zbiegnięcie wszystkich głosów w akordzie as1-d1-g2 – jest intencjonalna i bez­po­średnio wskazuje zamierzony przez Chopina sposób wykonania. Natomiast próby udosko­na­lenia tego zapisu w Wn i Wa są chybione – w obu tych wydaniach triola ósemkowa górnego głosu wypełnia ostatnią ćwierćnutę kwartoli dolnego, co jest błędem, gdyż górne głosy formalnie zapisane są w regularnym podziale trójćwierćnutowym. W Wa ponadto podzielono wspomniany wyżej akord, co choć matema­tycznie ścisłe, jest jednak sprzeczne z Chopino­wską notacją, a zapewne i wykonaniem.
Jeśli chodzi o wzajemne rozplanowanie obu rąk, to za poprawną można uznać jedynie pisownię Wf, jedyną z prawidłową synchronizacją kwartoli pr.r. i ósemek l.r. Notacja A jest pod tym wzglę­dem po prostu niedokładna, a Wn i Wa – błędna.
W tekście głównym odtwarzamy notację Wf, jedyną niezawierającą błędów w rozplanowaniu nut przy zachowaniu plastycznej pisowni A (akord as1-d1-g2 jako drugie uderzenie kwartoli). W praktyce można zdaniem redakcji zastosować jeszcze jedno uproszczenie, w którym ostatnie 2 ósemki wpisane są w nadrzędny rytm kwartoli ćwierćnut: . W zapisie Chopi­nowskim odstęp między momentem uderzenia ostatniego as1 kwartoli a f1 trioli jest bardzo niewielki (1/6 ósemki), a różnica między pozycją ósemki es2 w zapisie Chopinowskim a propono­wanym tutaj jest jeszcze dwa razy mniejsza, co usprawiedliwia ich utożsamienie.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Adiustacje Wn , Niedokładności A

t. 194-195

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk do a1 w A i Wa

EZnieU

Bez łuku w Wf

Łuk do g1 w Wn

EZTU
..

Analiza widocznych w A poprawek łuków w podobnych motywach – w t. 8-19, 100-101 i być może 198-199 widać przedłużanie łuków tak, by dochodziły do kończącej motyw półnuty – prowadzi do wniosku, że łuk w omawianych taktach jest pozostawioną przez nieuwagę, pierwotną wersją łukowania tej figury. Z tego względu w tekście głównym podajemy dłuższy łuk, zgodny z ostateczną koncepcją łuków.
Brak łuku w Wf to z pewnością przeoczenie sztycharza, które uzupełniono – zapewne na podstawie porównania z analogicznymi figurami – zarówno w Wn, jak i Wa. Przy tym adiustator Wn wziął przypuszczalnie pod uwagę także wcześniejsze, podobne miejsca, natomiast jego angielski kolega spojrzał tylko na najbliższą figurę, w t. 196.

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf , Adiustacje Wn , Pominięcie korekty analogicznego miejsca

t. 195

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Łuk i kropki w A i Wa

TGTU

Bez znaków w Wf (→Wn)
..

Brak łuku i kropek w Wf (→Wn) to niewątpliwe przeoczenie sztycharza, który pominął także łuk w poprzednim takcie. Oznaczenia uzupełniono w Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wf

t. 195-205

Utwór: op. 23, Ballada g-moll

Bez łuków l.r. w A (→Wf→Wn,Wa1→Wa2)

Łuki l.r. w Wa3

! miniat: wycinek Wa3, t. 195, tylko dolna 5-linia.
TGTU = łuki l.r. nad/pod kropkami 195-205 prócz 2. połowy 196, 198 i 200 (te zostają na ESTU)
..

W tekście głównym dodajemy łuki do kropek staccato, którymi oznaczone są pary ćwierćnut l.r. w tych taktach (Chopin wpisał takie łuki tylko w 2. połowach t. 196, 198 i 200). Obszerne uzasadnienie tej decyzji podajemy w uwadze do t. 9-21. Tak jak tam, łuki dodano tu także w Wa3 (z wyjątkiem 2. połowy t. 199).
Pojedyncze uzupełnienia łuków, prawdopodobnie wynikające z pomyłek sztycharzy, widoczne są w Wn1a w 2. połowie t. 195, w Wn (w tym Wn1a) w 2. połowie t. 201 oraz w Wf i wszystkich pozostałych wydaniach w t. 202.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Adiustacje Wa , Błędy Wn , Adiustacje Wn , Autentyczne korekty Wf , Adiustacje Wf