|
2 akcenty i kropka staccato w Wn1 EZnieU |
|
EZnieU1 |
|
Akcent i kropka w Wn2 EZnieU tylko kropka + EZnieU2 l.r. |
|
Wariantowa propozycja redakcji EZTU |
Akordowa część charakterystycznej końcówki głównego tematu Poloneza, obejmująca trzy synkopowane ćwierćnuty i 5 ósemek, występuje w całym utworze pięciokrotnie – t. 24-26, 50-52, 76-78, 283-285 i 309-311. W Wn oznaczenia artykulacyjne i akcenty pojawiają się tylko za pierwszym razem, co zapewne odpowiada pisowni [A]. Natomiast w Wf (→Wa) niemal takie same oznaczenia – jedyna różnica to doprowadzony do pierwszej z pięciu ósemek łuk, który w wersji Wf zastąpił kropkę staccato nad tą ósemką – występują za każdym razem. Oznaczenia te mogły być dodane przez Chopina w korekcie Wf1 lub jeszcze wcześniej, w podkładzie do tego wydania.
Naszym zdaniem zapisy te opisują w różny sposób to samo wykonanie, można je też uważać za uzupełniające się. Biorąc pod uwagę powyższe uwagi, za podstawę tekstu głównego przyjmujemy we wszystkich miejscach niewątpliwie późniejszą wersję Wf, uzupełnioną – w formie wariantowej – o pierwszą kropkę z Wn1.
Brak w Wn2 drugiego akcentu w t. 24 to przeoczenie sztycharza.
Ze wszystkich pięciu wystąpień tej frazy, w Wn artykulacja pojawia się tylko za pierwszym razem, co sugeruje, że Chopin nie zdążył jej uzupełnić. Zrobił to natomiast w korekcie Wf (→Wa), dodając jednocześnie łuk w t. 25 i analogicznych. Warto zauważyć, że w Wf (→Wa) w tym właśnie miejscu, nad akordem na 2i, nie ma kropki, która jest w Wn. Naszym zdaniem zapisy te uzupełniają się, stąd wariant tekstu głównego. Brak akcentu na ostatniej ósemce t. 24 w Wn2 to prawdopodobnie przeoczenie lub dowolna adiustacja. Uzupełniamy również kropki nad ostatnimi dwiema ósemkami t. 26, które występują tylko w Wn. W kolejnych wystąpieniach tego fragmentu proponujemy analogiczną artykulację.
kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne
zagadnienia: Błędy Wn, Adiustacje Wn, Autentyczne korekty Wf
notacja: Artykulacja, akcenty, widełki
Powrót do adnotacji