Strona: 
Źródło tekstu: 
s. 4, t. 43-58
s. 1, t. 1-8
s. 2, t. 9-25
s. 3, t. 26-42
s. 4, t. 43-58
s. 5, t. 59-77
Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
Wybierz uwagi: 
Kategoria
Wszystkie
Niejasności graficzne
Interpretacje merytoryczne
Różnice w źródłach
Adiustacje redakcyjne
Poprawki i zmiany
Informacje źródłowe i stylistyczne
Notacja
Wszystkie
Wysokość
Rytm
Łuki
Artykulacja, akcenty, widełki
Określenia słowne
Pedalizacja
Palcowanie
Ozdobniki
Skróty pisowni i inne
Różnice
Bez różnic
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
Ważność
Wszystkie
Ważne
Główne
Prezentacja
Filtrowanie 
Kopiuj link PDF Tekst główny


  t. 44-53

Równe odstępy między trzema nutami 2. połowy t. 44, 46, 48, 50, 52 i 53 sugerują, że początkowo miały to być wyłącznie ósemki, a skrócenie ostatniej z nich do szesnastki wprowadzone było do już napisanego tekstu. Same odstępy nut stanowią wprawdzie zbyt kruchą podstawę dla takiego wniosku, można jednak wskazać kilka innych argumentów na jego poparcie:

  • brak tego zjawiska w pierwszej części Preludium – przed t. 40 we wszystkich rytmach punktowanych odstępy między nutami odzwierciedlają proporcje wartości rytmicznych;
  • niewątpliwe skrócenie ostatniej nuty z ósemki na szesnastkę w t. 38;
  • zapis t. 40, w którym o poprawce świadczą zarówno odstępy (między 1. a 2. nutą większy niż między 2. a 3.), jak i niezręcznie, zbyt nisko dopisana beleczka szesnastkowa;
  • wyraźnie ciemniejszy odcień beleczek szesnastkowych w t. 52-53, co wskazuje na późniejsze ich dopisanie.

Porównaj to miejsce w źródłach»

kategoria redakcyjna: Poprawki i zmiany; Informacje źródłowe i stylistyczne

zagadnienia: Poprawki A, Zmiany linii głównej, Rytm punktowany lub równy

notacja: Rytm

Brakujące oznaczenia na źródłach: A, KF, Wf1, Wf2, WfD, WfS, WfJ, WfSz, Wn1, Wn2, Wn3, Wa1, Wa2, Wa1a