Tekst główny
Tekst główny
A - Autograf
KF - Kopia Fontany
Wf - Wydanie francuskie
Wf1 - Pierwsze wydanie francuskie
Wf2 - Poprawiony nakład Wf1
WfD - Egzemplarz Dubois
WfJ - Egzemplarz Jędrzejewicz
WfS - Egzemplarz Stirling
WfSz - Egzemplarz Szczerbatow
Wn - Wydanie niemieckie
Wn1 - Pierwsze wydanie niemieckie
Wn2 - Zrewidowany nakład Wn1
Wn3 - Poprawiony nakład Wn2
Wa - Wydanie angielskie
Wa1 - Pierwsze wydanie angielskie
Wa1a - Poprawiony nakład Wa1
Wa2 - Zadiustowany nakład Wa1a
porównaj
  t. 59-61

cresc. - -stretto, w A, odczyt dosłowny

!!!   miniat: wycinek tylko górna 5-linia, od cresc. do stretto lub ff(f);                           EZnieU2

cresc. - -stretto w KF

EZnieU

cresc.stretto w Wf (→Wa)

EZnieU1

cresc. - - , stretto w Wn

EZnieU3

cresc. - -stretto w A, interpre­tacja kontekstowa

EZTU

Określenia słowne w tych taktach przysparzają problemów redakcyjnych, gdyż pewne elementy notacji A można uważać za niedokładnie zapisane:

  • Brak w 2. połowie t. 60 kreseczek wyznaczających zakres cresc. – naturalniejsze wydaje się doprowadzenie ich do kulminacyjnego  na początku t. 61. W ten sposób odtworzył to Fontana w KF (→Wn).
  • Umieszczenie  nad partią pr.r. – wydaje się oczywiste, że wskazówka ta odnosi się do całości brzmienia. Umiejscowienie jej nad górną pięciolinią mogło wynikać z braku miejsca pomiędzy pięcioliniami. We wszystkich wydaniach oznaczenie to przeniesiono pomiędzy pięciolinie.
  • Moment, w którym należy rozpocząć stretto – kreseczki wyznaczające jego zakres pokazują, że dotyczy ono trzytaktowej, opadającej frazy prowadzonej ósemkami. Wykonanie w podobnie przyspieszonym tempie ponad dwukrotnie krótszych wartości w końcowce t. 60 (nie mówiąc już o trzydziestodwójce) wydaje się nienaturalne zarówno od strony pianistycznej, jak i stylistycznej. Chopin mógł zacząć wpisywać to określenie wcześniej, aby uniknąć zbitki z łukiem l.r. lub wiązaniem pr.r. (por. np. umiejscowienie sempre  w t. 66). Tak też, jak się wydaje, zinterpretował to Fontana w KF.

W tekście głównym proponujemy kompromisowe rozwiązanie, uwzględniające niektóre powyższe zastrzeżenia przy zachowaniu położenia stretto wewnątrz obszaru, w którym jest wpisane w A. Za równorzędne warianty można uznać odczytane dosłownie zapisy A i KF. Za dopuszczalną uważamy także wersję Wn, która w logiczny sposób łączy cresc. - - z , czego w notacji Chopinowskiej trzeba się domyślać. Natomiast widoczne w Wf (→Wa) przesunięcie stretto i zastąpienie  przez  są nieautentyczne i w pewnym stopniu zniekształcają intencję Chopina.

Porównaj to miejsce w źródłach »

kategoria redakcyjna: Interpretacje merytoryczne; Różnice w źródłach; Adiustacje redakcyjne

zagadnienia: Błędy Wf, Niedokładności Wf, Adiustacje Wn, Adiustacje Wf, Niedokładności KF

notacja: Określenia słowne

Przejdź do tekstu nutowego

.